lisedeyim artık. liseli olmuşum okulda. dünyanın kralıyım diye düşünüyorum. sonra sorumluluklar geliyor. abiler ablalar anlatıyor da çok umurumda olmuyorlar. sonra bir abla bir kitap veriyor al oku diyor. zaten o zamana kadar ne kadar geyik takılmış olsam da bizim zamanımızın en büyük eğlencesi, en büyük zihin geliştiricisi her daim kitaplar olmuştu.2 günde okuduğumu hatırlıyorum. iki gece klozetin üstünde kitabı okuyarak sabahlamıştım. ne de olsa derste uyurum gerekirse diye düşünmüştüm. ama elimden bırakamadığım için ancak bitirdikten sonra akşamdan sabaha uyuyup kendime gelmiştim. ve "bitmeyen kavga"yı okumuştum ve artık solcuydum. ....bütün bu haksızlıkları yapanları karşıma getirin de hepsinin aklını alayım tarzında ergen düşüncelerim olmuştu. ama bu kitabın hayatıma ektiği solculuğu hiç bir zor benden alamadı!