Yüzlerimiz eskisinden ne daha solgun, ne daha pembe; gergin yahut gevşek de değil; ama yine de bir başka türlü değişik. Kanımızda bir şeyin kontak yaptığını seziyoruz. Laf değil bu, gerçek; bu kontağı yapan cephedir, cephede olduğumuzun şuuru. ilk obüs mermileri vınlamaya, hava hallaç pamuğu gibi atılmaya başlarken damarlarımızda, ellerimizde,gözlerimizde birdenbire sinik bir bekleyiş, bir pusu hali belirir. Duygularımızda şiddetli bir uyanma, tuhaf bir kıvranma olur. Vücut bir anda tam hazırlığını yapmıştır.