Körlerin avantajı, ışık yanılsaması denebilecek şeyden
yararlanmalarıydı. Aslında, zamanın gündüz ya da gece, sabahın ya da akşamın
alacakaranlığı olmasının, şafak vaktinin sessizliği ya da öğle saatinin gürültü
patırtısı içinde bulunmalarının körler için fazla bir önemi yoktu, onlar her
zaman, sisin içinde parlayan güneşin verdiği ışık gibi, görkemli bir beyazlık
içinde yüzüyorlardı. Körlük onlar için, sıradan karanlıklar içinde değil, görkemli
bir ışık içinde yaşamaktı.