Çile dediğim şey, yazı yazmak değil, o gazetelere girip çıkmaktı. Benim o çevrede çilem, kadın yazar olmaktı. O yokuşu, bu yüzden istemeyerek çıkardım. O gün, bir kadın yazar olmak şöyle bir şeydi: Yazı işleri müdürünün odasına girersiniz. Dost olurdunuz. Kadın olduğunuz için gözler tümüyle sizdedir. Projektör gibi üzerinize yapışır her bir göz. Diğer masallardaki insanlar bırakmazlar. Onun için ben, hikayemi bırakıp bir an önce kaçmaktan başka bir şey düşünmezdim. Öbür genç kadın yazarlar da Babıali'de aynı şeyi hissetmişlerdir. Yazınızın yerine sizinle ilgilenmeye başlamaları, beni müthiş deli ederdi. Yüzlerine bakamazdım.
Peride Celal
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.