Bay Kuehl zorunlu eyalet sınavını duyurdugunda rahatlamıştı Elijah. Ama sınav kitapçığının mührünü yırtıp ilk soruyu okur okumaz midesi ne bir ağrı saplandı.
Aşağıdaki duygularla en çok benzeşen rengi seçin
. Siyah . Yeşil . Kırmızı . Mavi . Turuncu
. Beyaz . Kahverengi . Mor . Sarı
Terli parmakları arasından kayan kalem yere düştü. Kalemini almak için yere eğilirken başkalarının da benzer tepki verip vermediğini görmek için etrafına bakındı. Kafa karışmalar ve sıkıntılı silgi döndürmelerle belirginleşen genel bir şaşkınlık hissi dışında bir şey yoktu.
Sınav kağıdına tekrar baktı. Öyle bir soruyu insan neden sorar ki? Çünkü biliyorlar da ondan. Yalnız değilim diye mirildandi Elijah.
Bir şey mi dediniz, Bay Cohen? diye sordu Kuehl, oturduğu masadan basını kaldırarak. Sınıftaki tüm gözler Elijah'a çevrildi.
Elijah gözlerini önündeki sınav kağıdına çevirerek özür dilerim dedi. Zararı yok dedi Bay Kuehl. Evet, gözler kağıtlara. Herkes kağıdına yoğunlaşınca sınıf arkadaşlarının ilgi odağı olmaktan kurtulan Elijah rahat bir nefes aldı. Sonra soruyu bir kez daha okudu ve fikrini değiştirmeden doğru yanıtın yanındaki küçük daireyi karaladı.
Mor.
Okuduğu her duygu için kafasında bir ımge canlandırmaya çalıştı. Öfke için siyah bir bulut. Mutluluk için gülen sarı bir sürat. Sevgi için kırmızı bir kalp. Neyi sinadiklarini merak ederek uygun daireleri karaladı.
Ama 2. Bölüme geçildiğinde birden buz gibi oldu.
Sayfa 169Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.