Lise zamanlarımda okumuştum bu kitabı ve o zaman çok beğenmiş, çok etkilenmiştim. Sonrasında Anima Mundi ve Sevgili Mathilda İnsanın Yürümesini Dört Gözle Bekliyorum kitaplarını da okumuştum. O dönemlerde şimdikine oranla hayata çok daha romantik yaklaşım sergilediğim için bu kadar etkilemişti. Zaman geçtikçe, her şeyle birlikte ben de değiştikçe bu tarz kitaplardan hoşlanmamaya, daha doğrusu gereksiz romantik bir yaklaşım gösterdiklerini düşünmeye başladım ve uzaklaştım. Şimdi tekrar okusam aynı tadı alamam, hatta sevdiğim bir kitabı kaybederim gibi geliyor. O dönemlerin hatırına Susanna Tamaro hala daha çok saygı duyduğum bir yazar. Hayatlarımızın bizi getirdiği bu romantizmden uzak acımasızlıkta, güzel hatırlayabileceğimiz şeylerin de kalması lazım.