Daha once neden okumadigimi sordum kendime.her sayfasinin kenarini köşesini katlamis baskasi eline alirsa gormese okumasa diyerekte aklimdan gecirmisim.kitap bir cobanin duslerinin pesinden gitmesini anlatiyor.okurken cobana verilen ogutleride kendime verilmis gibi hissederek okudum.insanin kendine olan inancini koruyup sonuna kadar gitmesine hicbirseyin engel olmasina izin vermemeliymis ki kitaptan cikardigim sonuc kendimdeki ise bir eksikliktir.sonunda belki tatli belki aci karsilayacak olsada /akilda merak tohumlarinin kalip sonradan pisman olmasindandan -keskelere gomulmekten iyidir sonuna kadar gitmek.kitabin son satirina gelince beni ayrica mutlu etti.sevdigini unutmamak ona yol almak