Rahime bir yorumu yanıtladı.
Gri takım elbise, beyaz gömlek, siyah kravat... Üstüme palto, altıma iskarpin... Elimde şemsiyem, kelimi örten şapkam... Bu vaziyet çıktım dışarıya. İçimde karışık duygularla, adımlarım bir birine dolaşa dolaşa yürümeye başladım. Her zamanki gibi meraklı Berber Cemil köşede erketeye yatmış etrafı izliyordu. Beni farketmesin diye şemsiyemi açtım.
··
116 görüntüleme
Madem iltifat kabul ediyorsunuz, hak edene hak ettiğini verelim inşaAllah:) öncelikle cesaretiniz den ötürü tebrik ediyorum yazmak cidden cesaret işi bence beceri ve yeteneğin yanında...
Karakterlerin giysileriyle başlamanız çok zevkli, "olağan kaybedişler" de de öyle başlamıştınız.
Yürürken konuşuyormuşuz gibi hissettim. Ha bir de benzetmeler:) çok orijinal.
Ellerinize sağlık efenim:)
Yazmak sabır işi bana göre. Ve benim gibi sabırsız biri nasıl yazma cesareti buluyor kendinde hayret doğrusu. :)) Hikâyenin girişini yani karakterin kıyafetleri anlattığım bölümü yazdıktan sonra tutuldum kaldım. Devamı gelmedi, ancak iki gün sonra bir kaç paragraf daha yazabildim. Bu kadar saberedebildiğime şaşırıyorum valla. :) çok teşekkürler yorumunuz için, sağolunuz.
2 sonraki yanıtı göster
Kömür karası saçları, süt beyazı teni ile savaş sebebi sayılacak güzelliğe sahipti.
Benzetmeler müthiş, dildeki akıcılık harikulade, kelimelerdeki özen gıpta edici.
Çok güzel bir hikaye olmuş. Tebrik ediyorum. Biraz da acıklı bitmiş sonu ama öyle olunca daha gerçekçi ve daha bizden daha doğal oluyor bence. Çünkü hayatta böyle. Hep gülerek geçmiyor.
Kalemine, yüreğine sağlık.
Çok teşekkür ederim. Hikayenin sona kadar hafif eğlenceli tutmaya çalıştım sona geldiğimde de etki bırakması için dramatik bitirdim. Bilmiyorum iyi mi ettim. :) Okuduğunuz ve yorumunuz için teşekkür ederim tekrar.
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.