Ekonomi politik, bu refah bilimi, o halde aynı zamanda, haktan vazgeçirme, yoksun kılma, esirgeme bilimidir de (ve temiz hava ihtiyacını ya da elini kolunu oynatma ihtiyacını bile insandan esirgeyecek kadar ileri gider). Bu şahane sanayi bilimi, aynı zamanda çilecilik bilimi olup, gerçek ideali, çileci ama gaddar bir cimri ile çileci ama üretken bir köledir. Ahlak ideali ise, ücretinin bir bölümünü Tasarruf Sandığı’na götüren işçidir ve bu cazip düşünceye hizmet için kendine hazır bir sanat bile bulmuştur: duygusallığa batmış bir halde sahnede temsil edilmesi. Demek ki, ekonomi politik (dünyevi ve zevklere yönelik görünüşüne rağmen), hakiki bir manevi bilimdir, bilimlerin en manevi olanıdır. Kendinden-vazgeçme, yaşamdan ve her türlü insani ihtiyaçtan vazgeçme, onun ana tezidir. Ne kadar az yer, az içer, az kitap satın alırsan; tiyatroya, dansa, meyhaneye ne kadar az gidersen; ne kadar az düşünür, sever,teori kurar, şarkı söyler, resim, eskrim yaparsan, vs., sermayeni o denli çok biriktirirsin; ne güvelerin, ne de pasın yiyip bitirebileceği hazineni o denli artırırsın.
Sayfa 83
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.