1K Hikaye Ekleme: "Haziran 2018 Hikaye Etkinliği": Haziran 2018 Hikaye Etkinliği Yazar: özlem Hikaye Adı : Gece Link: #30365453 Herkesten ve her şeyden uzak bir çatı katında, bana bu satırları yazmaya iten bir sebep olmalı. Ay ışığı alabildiğine parlak gökyüzünde.. Dünya sahnesinde gibiyim ve seyircilerim sizlersiziniz, Ey İnsanlar.. Yüzyıllarca ve belki hesap...

Yazar:

özlem Hikaye Adı : Gece Link: #30365453 Herkesten ve her şeyden uzak bir çatı katında, bana bu satırları yazmaya iten bir sebep olmalı. Ay ışığı alabildiğine parlak gökyüzünde.. Dünya sahnesinde gibiyim ve seyircilerim sizlersiziniz, Ey İnsanlar.. Yüzyıllarca ve belki hesap ettiğimizden çok daha fazla bir süredir beraberiz sizlerle ama ömrün buna bedenen ne kadar eşlik etti derseniz, fazla bir rakam veremem sizlere.. Bir tortu, onun sayısı yok.. hesaplamamı da istemeyin benden. *** Soğuk demirlere tutuna tutuna, belki bir insana tutunur gibi iniyorum o çatı katından şimdi. Döne döne.. ve tuhaf, başım dönmüyor, Dönen gece sadece… Eller diyorum ya hani, ellerimde izleri insanın, kendimin.. Neden soğuktur böyle? Ve şehrin ışıkları bir parça dahi eksilmemişken pırıltısından neden yalnızdır? Tuhaf, hep küçük deniz fenerleri gibi düşünürüm bu ışıkları, insanların insanlara seslenişi SOS işareti gibi.. Ve tuhaf kimse duymaz, Her gece… Yağmur kokusunu alabiliyor musun ey ruhumdaki insan? Ve ben neden böylesine sesleniyorum sana bir sos işareti gibi.. ki bu kelimeleri yazdığıma göre oldukça oldukça acil bir çağrı bu.. Topuklarımdaki sesler yankılanıyor gecede.. Ey insan, duyabiliyor musun beni? Bir köpekle karşılaşıyorum önce, önce deyişim bu satırlara bir başlangıç bulma çabam.. kelimelerim titreyen bir mumun gölgesinde… Bir köpekle karşılaşıyorum ki gözlerinde gözlerim.. öylesine masum, öylesine ürkmüş, yağmurlu.. ve sokakları hiçbir sos işaretini barındırmıyor gecede, adımlarım ulaşıyor tuhaf.. adımlarım acil durum işareti… Ellerimle okşuyorum varlığını, taranıyor saçlarım, Düzeliyor tüm dağılmışlığım.. ve yağmurunu hapsedince ellerime, hissediyorum ısınıyorum.. Soğuk karışıyor bilinmeyen bir geceye… Sureti suda kırık bir cam gibi birikmiş bir kadınla karşılaşıyorum sonra ve dikkat edin bu karşılaşmanın hiçbirinin başında sokak ibaresi yok.. Sokak benim çünkü, sokak, insan… Suretini kırık bir camda izliyor kadın topuk seslerinin eşliğinde, dudaklarında yarısı kalmış bir ruj izi, gözleri akmış bir gece ve tüm bunlar, hisler dahil belli olmaz diye bırakılıyor geceye.. Parıltılı bir elbisenin gölgesi kalan topuk seslerinde, Acil durum sinyali 2? İçki şişelerine düşüyor yolum bu sefer, Ardıma bakıyorum, kadına ve onunda ardında hiç kıpırdamayan ve belki kadını bir sos işareti gibi karşılayacak olan köpeğe.. İçki şişesinin sahibi yok.. anlıyorum ki o da tüm bütünlüğüyle bırakılmış geceye... ** Markaların yarıştığı arabalar, lükslerinin ve sefelatlerinin aynı anda ve gecede konuşulduğu evler, tüm bunların ardında uykuda bir hayat; geçiyorum geceden yağmuru hissede hissede.. Bir taç gibi gökyüzümde ay… Sahile varıyor yolumun sonu, Güneşin doğmasını bekliyorum.. Halbuki çok var, Biliyorum… ... Bir çocuk geçiyor tüm o yağmura, işaretlere ve işaretsizliklere rağmen geceden.. Kimsin diyorum içimden, kelimelerim büyük.. Kız çocuğu desen değil.. Oğlan hiç.. İn cin peri? Bu saatte muhtemel.. Geceyi hissediyorum.. Ay ışığı iniyor gökyüzünden… Kimsin sen? Ve cevap veriyor.. Ben UMUT.. Ben İnsanın ruhunda daima yanan bir meşale…. (Ay Işığı, Güneş olarak doğuyor.. Umut olarak, Her gece... ) özlem

··

8 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

1K Hikaye Ekleme