SONUNDA BİTTİ. Olasılıksız'ı da okudum ama gerçekten bu kitap kadar yorucu değildi. Kitapta çok fazla gereksiz detay ve mantık hataları vardı. Zaten zaman açısından kitabı ikiye bölmek, hatta normal akıştayken bir anda geriye gidip sonra yine ileriye gitmek ve Lost'vari bir havada olması yeterince yorucu değilmiş gibi bir de karakterden karaktere zıplaması ve olayı iyice kaçırıp defalarca aynı sayfayı okuyup anlamaya çalışmak, bunun yanında felsefe ve bilim gibi konularda sanki okuyucunun da bilgisi varmış gibi normal şekilde anlatılması ve sıfır açıklama yapılması, gereğinden de fazla boş bölümler olması... Bunlar benim beynimi patlattı. Kitapları yarıda bırakmayı asla sevmem ama Mart ayında başladığımdan beri bu kitabı daha fazla erteleyemeden iki günde okuyup -ACI ÇEKEREK- bitirdim. Hala kendime inanamıyorum. Şimdi eleştirinin yanı sıra bu kitabı muhteşem yapan öğelere geçmek istiyorum: Karakterler. Olay örgüsü. Orijinallik. Karakterler gerçekten o kadar ince işlenmiş ve muhteşem bir şekilde anlatılmış ki adeta yaşıyorsunuz. Bunun yanında yan karakterlerin hikayeye katılıp çıkması, bazılarının sonradan gözümüze tekrar sokulması, ancak okuyucunun buna gram takmaması. Gerçekten ince detaylarla işlenmiş ve geliştirilmiş karakterlere sahipti kitap. Olay örgüsü de muhteşemdi. Ama tekrar söylüyorum ki gereksiz birçok bölüm de mevcuttu. Kitabın sayfa sayısını şişirmeye yarayan birçok bölüm sayısı gösterebilirim, onun dışında olayların akışı, birbirleriyle bağlanması, -her ne kadar yorucu olsa da- geriye dönüşler yerindeydi. Hikayenin özellikle geçmişteki kısmını çok sevdim. Fikrin orijinal olması da gerçekten güzel. Yani kendi adıma konuşursam ben daha önce böyle bir fikir okumadım, duymadım da. X-Men diye atlamak isterdim ama, hayır. Bu bambaşka. Özgün bir yapıt bu yüzden. Özetlemek gerekirse beni çıldırtması dışında gerçekten güzeldi.

EmpatiAdam Fawer · April Yayıncılık · 201932,5bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.