Edebi tarzı bakımından okuduğum en değişik kitaplardan birisi İmkansızın Şarkısı. Liseden beri öğrenegeldiğimiz girişli gelişmeli sonuçlu düz yazı tekniğine sanki uymayan, kendine olayların nereye gittiğini,nereye ve hatta herhangi bir yere varıp varamayacağını dert etmeyen stili benim ilk kez karşılaştığım yanı.Alışıldık romancılığın dışında olduğundan başlarda tepkisellik oluşturdu içimde ama sonrasında olaylara ille de en nihayetinde sonuçlarını bütüncülce değerlendirebilmek maksatlı bakmak zorunda olunmadığını, hayatın içinde bir zaman dilimine açılan ve birkaç yüz sayfa kararınca açık kalıp sonra da kapanan bir pencere misali sadece o aralığı gösterme derdinde olan bir hikaye kadar hayatla ‘anlık’ ilişkiler de kurulabileceğini anlattı bana. Su gibi akan dili sayesinde okumakta asla zorlanılmayan bir hikaye anlatıcısı imiş Murakami. Bir başka kitabını hemen okumaya başlar mıyım, hayır. Ama başka şeylerden sıkıldığımda durmaksızın akan anlatım dilinin sakinliği için başvuracağım bir yazar olarak zihnime kaydettiğim kesin.

İmkansızın ŞarkısıHaruki Murakami · Doğan Kitap · 201510,7bin okunma

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mevlüt Kayabaşı