Romanımız spastik ikili kuadriplejisi olan konuşamayan,yürüyemeyen ve daha bir çoğunu 'herkes' gibi yapamayan ama bir o kadar da herkes gibi olmak isteyen Melody hakkında. Bedensel engelleri olmasına karşın zihinsel hiçbir engeli yok. Ve kimse buna inanmıyor, insanın içini acıtan kısım işte burda başlıyor..
Hayatındaki zorluklardan, hislerinden kitapta çokça bahsediliyor zaten, Melody'nin ağzından dinlemelisiniz. Ama benim ilk dikkatimi çeken nokta 11 yaşındaki bu küçük kızın çevresindeki arkadaşları ve büyüklerinden gördüğü hayal kırıklığı yaratacak kötü tepkiler..
Merhamet , çocuklara ders olarak öğretilmeli diyor Kemal Sayar. Ne kadar da haklı ! Çünkü hacmi büyüyen kalp eskisi kadar kolay öğrenemiyor bu yetiyi.. Daha küçücükten insanlar çok acımasız ve yaralayıcı olabiliyorlar. Özellikle 'normal' görmediklerine karşı. Dış görünüşe odaklı bakışlarımız , bizden farklısını görünce hemen yetersiz ve hor görmeye meyilli.. Bunu hep birlikte yenmeliyiz, topyekün kurtulmalıyız üstün kılınmış tavırlarımızdan, hem de 7'den 70'e .
Kitap özellikle bakış açısı kazanmak ve daha rahat empati kurabilmek adına okunmalı. Hatta çocuklara da okutulmalı.
