Wittgenstein'in Yeğeni'nde Bernhard, Avusturyalı filozof olan Ludwig Wittgenstein'in yeğeni olan Paul'le dostluğunu anlatıyor. Bu dostluk yaklaşık on beş sene kadar sürmüş fakat entelektüel paylaşıma, sanata, eleştiriye doymuş bi' dostluk. Kitabın girişi hastane binalarında başlıyor. Bu bize aslında ölümün sürüncemesinde, gölgesinde bir hikaye okuyacağımıza dair ufak bir ipucu. Çünkü biz Bernhard'la doyumsuz, öfke dolu, kıpkırmızı bir tufan yaşıyoruz bu kitapta. Nelerden bahsetmiyor ki Bernhard... Kitabın minvali Paul'le yaşananlar, çünkü Paul "samimiyetsizliğe karşı alerjisi" olan Bernhard için bir kurtuluş yolu. Onunla ne çok ortak noktası, kesişen yönü var, farklılıklardan beslenen dostluk nasıl olur, kişi neler yaşar onunla...Tüm bunları irili ufaklı anılarla bir akış halinde anlatıyor Bernhard elbette fütursuzca kullandığı öfkesiyle... Benhard'ın dili çok ilginç; başsız sonsuz paragraflar, rezil mi vezir mi edeceği belirsiz nice cümleler var kitapta. Düşünmek eylemini yazarken an be an hissettiğim bir yazar Benhard. Resmen fikir, yazarken aklına geliyormuş gibi oluyor kişi. Bitik Adam'da da rastladığım bir durumdu bu; tekrarlama. İnanılmaz bir şey! Ben bu kadar çok tekrara rastlamadım. Düşüncenin belirli kelimelere indirgenerek akış halinde ısrarla tekrarlanması... Paragraf, sayfa bittiğinde o kelimelerin gölgesinin üzerine sindiğini hissediyor kişi. Karakalem çalışmaya benzettim ben bunu. Çizim yapanlar bilirler, çokçizgili çalışmalarda aynı sayfaya üçüncü, dördüncü çizişte artık belli belirsiz bir iz oluşur, bazı hatlar belirsizce netleşir orada. Bernhard'ın çokçizgili hali, her fikirde her diretide ısrarla tekrarlanan bazı kelimelerle ortaya çıkıyor. Bu direngen dilde, böylesi çokçizgili bir yazın bana özgün geldi. Okumalısınız. Ayrıca kitabın son kısmında Orhan Pamuk'un "Thomas Bernhard'ın Roman Dünyası Üzerine" isimli bir yazısı yer alıyor. Yazı kesinlikle çok iyi analizlerle dolu ve Bernhard üzerine kapsamlı ifadelerle oluşturulmuş, bu açıdan merak edenlere okumalarını tavsiye ederim. Not: Orhan Pamuk, yazısında Benhard okumaya başlamak için nispeten daha az çetrefilli ve daha az tutarsız bir dili olması sebebiyle Wittgenstein'in Yeğeni'ni yazara başlangıç kitabı olarak tavsiye ediyor. İlgililere duyrulur.

Wittgenstein'ın YeğeniThomas Bernhard · Metis Yayınları · 2018268 okunma

··

293 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

meltem şen