(Kız kardeşi ilan ettiği Cleves'li Anne'in, VIII. Henry'nin ölümünün ardından monoloğu.)
Nihayet öldü. Beni reddeden kocam, verdiği hiçbir sözü tutmayan, bir zorbaya dönüşen, deliren, canavarlaşan, bir zamanların sevimli prensi öldü. Vatan hainliği ve isyancılıkla suçladığı son karısı Katherine Parr'ı da onun ölümü kurtardı. En yakın dostu, ortağı ve muhabbet tellalı olan ölüm, en sonunda onu da aldı.
Kaç kişiyi öldürdü bu adam? Onun cani arzularını yatıştıran ölümle kaç can gitti? Binlerce. Gerçek sayıyı hiç kimse bilemez. Baştan sona bütün memleketin pazar yerlerinde isyancılar için yakılan ateşler yanıyor. Adım başı kesik başlar asılı her yerde. Bütün suçları onunla aynı düşünceyi paylaşmamak olan binlerce kadın, binlerce erkek... Babalarından miras kalan dine sarılmış Papacılar, yeni yömtemler denemek isteyen reformcular. Tek suçu, bacağından tepesine kadar çürümüş babası yaşındaki bir adamı değil de kendi akranı bir çocuğu sevmek olan Kitty Howard'ı da öldürdü. Büyük Kral, "İngiltere'nin yetiştirdiği en büyük kral" dedikleri bu adam işte. Artık bir kralımızın olmaması gerektiğini hala öğrenemedik mı? İnsanların özgür olması gerektiğini? Tacının altında yakışıklı bir yüzü de olsa, tiran her yerde tiran değil mi?
Sayfa 644
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.