Münzevera
Uzunca bir beklentinin etkisi varken, sıradanlık saldırıları altında derinlere işlemiş hüzün kırıntıları birikirmiş içime. Tüm varlık sebeplerinin bir arzuya boyun eğerken, kendi aralarında birbirine bağlanarak köşeye atılmış duyguların farkındalığı da görünmezmiş böylece. Elinde bulunmuş ve bulunacak olan değerlerin yok sayıldığı çaresizlik zamanları, tüm bir ömrün bir saniyeye sığdığı ve kendini o saniyede esir hissettiren gerçekleri gördüm. Yola düşmek kederi bastırır,hareket etmekten yoksun gerçekler için. Baharı gördüğüm, sevinci yaşadığım,kendime güldüğüm zannı aynaya bakma ile baharı kışa,sevinci kedere, gülüşü ise ağlamaya dönüşürdü. Her acısı olanı dost bilmek bir kurtuluş yolu aramak olmadığı gibi acıya köle olmak istencinin ilk belirtisiydi. Sonunda çekilen ızdırabın verdiği kaybetmişlik hissiyatı, beni başlangıç yeri ve tarihi ben olan yeni yol ayrımlarına götürürkendi tahammül ile tebessüm şerbetini içişim. Çok geçmeden anlaşılan hakikatin verdiği memnuniyet,Aşk'a olan sohbetin bir tek sükut ile olabileceğinin en saf haliydi. İki avucun alabildiği su kadar temiz sevginin ölçülmesi nasıldır ki sizlere göre bilir misiniz? Ya ellerin ıslandıktan sonra toprakla buluşurken,toprağın çamura dönmesindeki samimi temaşa anında tebessümkar bakışlar...
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.