Öncelikle hepinize iyi geceler dilerim sevgili dostlarım. Saat geç olduğu için şu an uyuyup da sabah bu satırları okuyacak olan dostlarıma da şimdiden günaydın :) Hadi gelin hep birlikte yaşamın ucuna kısa bir yolculuğa çıkalım ama bunu yapmadan önce "Türk edebiyatının gamlı prensesi"yle düzenlediği etkinlik sayesinde (#30470051) ilk kez bu kitapla tanışmama vesile olan beyefendiye (https://1000kitap.com/beydervis) teşekkürü bir borç bilirim. Evet nerde kalmıştık yanılmıyorsam birlikte güzel bir yolculuğa çıkacaktık. Şimdi kelimelerimi takip edin lütfen :) Bir haziran günündeydiz saat tam 23.48 hepimiz farklı şehirlerde, farklı evlerdeyiz. Ayağa kalkıyorum ve pencereyi açıyorum, ışıkları hâlâ açık ya da kapanmış olan evler, sokakta hızlı veya yavaş adımlarla yürüyen insanlar, bir yerlerde oturmuş sohbet eden amcalar görüyorum. Ama durun bir dakika görmüyorum yalnızca onlara bakıyorum. O evlerin içinde ne olduğunu göremiyorum, yürüyen insanların mutlu, korkmuş, üzgün ya da kızgın olduklarını, iç dünyalarında ne yaşadıklarını, ne hissettiklerini, akıllarından geçen düşünceleri bilemiyorum, sohbet eden amcaların bile gerçek anlamda sohbet ettiğinden emin değilim aslında. Kim bilir belki de konuşurken karşısındaki bir başka adamla aslında kendisi bulunduğu mekandan çok çok uzaklarda. Tüm bu olup bitenleri izliyorum sadece. Bırakıyorum artık dışarıya bakmayı artık kendi içime doğru bir yolculuğa çıkıyorum. Odada yalnızım karanlıkla ve düşüncelerimle başbaşayım, düşünüyorum geçmişimi, şimdimi ve geleceğimi. Dostlarım özlediğim ama uzakta olan yine de sevgilerini daima kalbimde taşıdığım dostlarım fakat şu an öyle bile olsa bu mekanda bu saatte kendimle başbaşa olduğum gerçeğini değiştirmiyor diğer hakikatler. Uykuda bile yalnız değil miyiz? Gördüğümüz rüyalar sadece bizim dünyamıza ait değiller mi? Kitap okurken, severken, sevilirken, özlerken, ağlarken, düşünürken hep yalnız değil miyiz? Ölürken bile yalnız olmayacak mıyız? Belki bir ay belki bir yıl belki de bizi en çok seven insan ölene kadar hatırlanacağız ama sonra unutulmayacak mıyız? Şimdi tekrar düşünün koca bir kenti, tüm hayatınızı yoldan geçen o hiç tanımadığınız insanları, çiçekleri, gökyüzünü, yıldızları, ayı, güneşi, bulutları, denizi, yağmuru, baharı, kışı, yalnızlığınızı, çaresiz anlarınızı, çocukluğunuzu hatta yaşlılığınızı, mutluluğu ve mutsuzluğu, yılları, ayları, haftaları, günleri, saatleri ve şu dakikaları, tüm zaman kavramını, zamansızlığı, daha sayamadığım ama bir ömre sığabilecek tüm sonsuz sayıda kelimeleri düşünün. Koca bir yaşam var gözünüzde canlanan yalnızlıkla doldurduğumuz değil mi? Hayır böyle olmamalı yaşarken tüm duygularımızı sevgimizi, dostluğumuzu, mutluluğumuzu hatta acımızı bile dolu dolu yaşamalıyız, kalbimiz attığı nefes aldığımız müddetçe. Şu an size bunları yazarken bile kendi kendimle konuşuyorum aslında. Beni bir tek etrafımı çeviren duvarlar duyuyor. Ama böyle mi olmalıydı tüm bunlar içimizde yaşadığımız tüm duygular sadece tek bir hakikate, yalnızlığa mı çıkmalıydı? Hayır tabi ki burada yalnız kalması gereken birileri ya da bir şey varsa o da yalnızlık kavramının kendisi. Söz verin şimdi bana yalnızlığınızı yalnız bırakacaksınız bu andan sonra söz mü? Evet dediğinizi duyar gibiyim. ;)) Ama bana ben kalabalıkların arasına karıştım o yüzden yalnız değilim demenizi kastetmiyorum elbette yine kendi iç dünyanızda yalnızlığınızla zaman geçirecekseniz hiç karışmayın o kalabalıklara. Nasıl mı karışılır diğer insanların arasına söyleyeyim size tüm kalbinle, sevginizle hatta nefretinizle geçersiniz hepsinin karşısına içinizdeki kalabalığı o insanların kalabalığına tüm içtenliğinizle karıştırırsın adeta. Yani demem o ki bu yolculuk aslında sonunu göremeyeceğimiz kadar uzun, sizinle yolculuğa çıkmak keyif vericiydi benim için ama bu yolculuğun sonrasına siz güzel dostlarımın bensiz devam etmesini istiyorum. Bu arada bu yolculukta sizi yalnız bıraktığımı düşünmeyin sakın. Deminden beri ne konuşuyorduk hem, eğer beni de dünyanızın kalabalığına davet ederseniz bu yolculukta size eşlik etmekten mutluluk duyarım tabi ki :) Son olarak şu güzel sözle cümlelerimi tamamlamak istiyorum. Ne diyor Cemal Süreya "Dünyamda yalnızım; gelip kalabalık eder misin?" Hadi şimdi hep birlikte sözümüzü tutalım, bırakalım yalnızlığı sevdiklerimizle kocaman bir kalabalık olalım, ne dersiniz? :) Sevgiyle ve tebessümle kalın...

Yaşamın Ucuna YolculukTezer Özlü · Yapı Kredi Yayınları · 202112bin okunma

··

105 görüntüleme

Ömer Gezen

@metisokur ·

19 Haziran 2018 14:12

Kitabi sevmeniz bir yana Süreya dan da alinti yapmanız :) rica ederim

Bi kübb

@Fleurblanche ·

19 Haziran 2018 14:37

Evet çok sevdim gerçekten aslında bayramdan dolayı okuyamadım arada yoksa 1 günde bitirilecek kadar akıcı ve güzel bir kitap :) ben de beğenmenize sevindim :)

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.