TEZER ÖZLÜ OKUMA ETKİNLİĞİ : #30470541 -Okuyucuya not; bu inceleme Tezer Özlü ile dertleşme niteliğindedir.- Elimde uzun zamandır bulunan Tezer Özlü kitaplarına bir türlü başlamak cesaretini gösterememiştim. Aklımda, hep beklenen ve kovalanan "uygun zaman" kavramı vardı ki, etkinlik o uzaktaki bekleyişi geldi önüme bıraktı. Kendi kendine kaldığında, iç dünyasını kelimelere dökme ihtiyacı hisseden, bunu bağımlılık derecesine dönüştürmüş bir Tezer... Sevginin inandırıcı olmadığnı düşünen bir Tezer... Sevmek insanın içinden gelen bir olgu değil midir? Sevmeye kendi kendine karar veremez ki insan. Içindeki kıpırtılar, hareketlenmeler yönlendirir. Ama şu konuda katıldığımı belirtmeliyim; Düşünüldüğü oranda büyür ve derinleşir. Hatta ucu bucağı görünmeyecek şekilde taşar insandan. Derin derin düşünmekten kendini alamayan bir Tezer... Acısını da, sevgisini de, ölümünü de, özlemini de bu şekilde derinleştirmiş. Bunu çok sonraları farketmiş bana kalırsa. Kendini bir anda bulduğu bu duygu derinliği, bir bakıma ağır gelmiş. Tek kelimelerle cümleler kuran, o cümlelere hayat sığdıran gamlı prenses! Bu halin seni uzun uzun cümleler kuranlara karşın yalın, öz kılıyor. Ifadesi buruk ama aşikar. Içindeki karmaşayı ifade edemiyorsun ama içinde dr tutamıyorsun. Senin bakışlarındaki burukluk kelimelerine ve anlatışına yansıyor. Hani kötü bir olayı taze taze yaşamışken anlatmak, hep yarım cümleler kurdurur ya insana. Sen atlatamamışsın ki... Her niyetlendiğinde, her kalemi eline aldığında bitmek bilmeyen bir duygu selinin içinde bulmuşsun kendini. Her seferinde yarım kalan, o yarımlığın içinde rahatlayan. Tezer hiçbir zaman şehir kadını olmamış bence. Gönlünün hep bir yanı taşra kasabalarında kalmış. Çocukluğunun içinden çıkamamış, hayat boyu sürüklenmiş ardından. Tepelerim, ağaçlarım diye bahsediyor, bir sahipleniş ilkesi ve kendi kendine bir tembihleyiş; Işte öleceğin yer burası. Nerede olursan ol, ölmek için, kendi ölümünü bulmak için bu tepelere dön. Kafka'yı kendine yakın bulan bir Tezer... Mezarına giden, evinin önünde heykelini seyreden ve duruşunu, bakışını tasvirlerken yorgunluğunun geçip gittiğini söyleyen. Dünyanın en derin acısını Kafka'nın çektiğini belirtiyor. Bu denli yakın bulmasının sebebi acısına ortak olma ya da kendi acısını paylaşma isteği olabilir mi? Pavese'yi yaşamına yerleştirmiş, Svevo ile özleşmiş, Hermann Hesse'nin kitaplarını gördüğünde dikkatini çektiğini söylüyor okuyucusuna. Tezer'i merak ettikçe bu yazarlara olan merakım da kamçılanıyor iyice. Tezer'in trene binip, hep gidesi var bir yerlere... Nereler buralar? Nasıl yerler... Temelde bırakın bir yeri, kendinden kaçma isteği bu. Sende biliyorsun Tezer, ne kadar gitmek istersen işte, kaçmak istersen kaç, kendinden gidebiliyor mu insan? Terkedebiliyor mu kendini? Ne ölçüde? Gerçekten de gittiğimiz her yer "hiçbir yer" tabirine çok uygun. Bulunduğumuz yerden kilometrelerce öteye de gitsek bizimle birlikte gelen kişiliğimiz değişmiyor. Hiçliğe bulunuyoruz o anda. Biliyor musun Tezer, senin hayatına karşı dik başlılığını seviyorum. Hayatın en dibindeyken bile içindeki o ağlayan çocuğu susturup korkusuz başına buyrukluğun... Sisteme, düzene, toplumsuz topluma haykırışın... Bazen susarak haykırış bazen de yazarak, ama eminim ki sözlü şekilde değil, asla olmadı. Bir insanın iç yorgunluğu nedir, neleri ifade eder? Bu yorgunlukların dış dünya ile bağlantısı ne zaman sağlanıyor? Korkuyorsun Tezer, içinde kurduğun dünyanın dış dünya ile etkileşime geçmesinden korkuyorsun; zedelenip, büyüsünü kaybetmesinden kaynaklanıyor bu korku. Dinlenmek diye bir şey bilmiyorsun sen. Hayatın hep yorgunluklarla geçti. Dünyaya kapılıp gitmek yorgunluğu, kendinle verdiğin savaşların yorgunluğu ve daha neler neler... Insan duygularından kaçabilir mi Tezer? Kaçamıyor değil mi... Anılara sürüklenip gidiyor insan. Belki bazen bende gidiyorumdur, bir boşluktan aşağı gökyüzüne bakaraktan. Aynı senin baktığın gibi; Nerelere varıyor gökyüzü, hangi zamanlara, hangi sonsuzluğa. Yaşamın Ucuna Yolculuğa çıktık, senin hayata kırgın ve küskün trenlerinle... Hiç bilmediğimiz, hep düşüncelerde geçen bir yolculuktu. Belki başka kitap satırlarında, farklı trenlerde rastlaşırız Tezer, belli mi olur. Hayatı hep gitmek olarak algıladın ya, bu sefer gittiğin yerlere beni de götürür müsün?

Yaşamın Ucuna YolculukTezer Özlü · Yapı Kredi Yayınları · 202112bin okunma

··

41 görüntüleme

Ömer Gezen

@metisokur ·

19 Haziran 2018 14:10

Çok güzel bi inceleme olmuş ellerinize sağlık :)

berika•

@mekanikbrain ·

19 Haziran 2018 14:14

Etkinliğe vesile olduğunuz için ben teşekkür ederim :))

1 sonraki yanıtı göster

Halil ÜÇAĞAÇ

@halilucagac ·

19 Haziran 2018 21:40

Tezer bir daha kendine uzun yıllar boyunca gelemez :) Benim de okumayı düşündüğüm bir yazardı. Merak etmedim değil??? Tebrik ederim gayet güzel bir inceleme olmuş.

berika•

@mekanikbrain ·

19 Haziran 2018 21:55

Ahahaha, teşekkür ederim. :) Tezer'e daha söyleyecek çok sözüm vardı ama onları kendime sakladım. :) Etkinlik başlayalı çok olmadı, kaçırmadan katılın derim ben. :))

3 sonraki yanıtı göster

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.