Kuşlarla dolu olan şadırvana gittim. Ben gelince hepsi birden kanatlanıp gökyüzüyle buluştu. Özgürlük onlar için nihayetsiz gökyüzüydü. Şimdi hürdüler. ' Ya ben ' diye geçirdim içimden. Bir esaretten diğer bir esarete mi kucak açmıştım yoksa ? Ömrüm boyunca yaptığım gibi yine kitaplara sığınmaktı isteğim. Elimdeki kitabı açtım ve ortasında bir yerden okumaya başladım ; benimle birlikte şadırvanda ki su yorulmamacasına çağlıyordu. " Rüzgarları rahmetinin önünde müjde olarak gönderen O'dur. Sonunda onlar ( o rüzgarlar ) , ağır bulutları yüklenince onu ölü bir memlekete sevkederiz. Oraya suyu indirir ve onunla türlü türlü meyveler çıkarırız. Işte ölüleri de öyle çıkaracağız. Ola ki ibretle düşünürsünüz. "
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.