Stephen King'in oldukça geniş bir yelpazesi olduğunu bulduğum her fırsatta söylerim. Sağ olsun usta kalem bana bunu söyleyebilmem için yeterli kanıt veriyor zaten. Anlatım ve atmosfer olarak uzun süreli okuyucularına imzasını rahatça belli ediyor, fakat King'i çok bilmiyorsanız eğer, yalnızca bir değil birden fazla başarılı yazarla tanışacaksınız demektir. Stephen King içinde tek bir romancı barındırmıyor. King romanlarını önünüze alıp incelediğinizde, evet büyük bir çoğunluğunda mistik ögelere ve korku unsurlarına denk gelirsiniz. Fakat her zaman dediğim gibi, King'i korku yazarı olarak niteleyemeyiz. Ama bu King'in bahsi geçtiğinde kullanılan "korku ve gerilim ustası" tabirlerini de haksız koymaz. Stephen King gerçekten de korku ve gerilimin ustasıdır ve bu korku gerilim ustası yelpazesini her zaman geniş tutmuş, elini uzattığı diğer tarzlarda da son derece büyük başarıya ulaşmıştır. Daha önce de bahsettiğim konuları baz alarak bu şekilde bir giriş yapma sebebim, Eğlence Parkı'nın farklı çizgide bir King romanı olduğunu düşünmemdir. Klasik Stephen King tasarımlarında hangi kapağa bakarsanız bakın sizleri büyük korkuların beklediğini düşünürsünüz. Bunları değiştiremeyiz. Değiştiremeyeceğimiz bir diğer şey de King'in ters köşeleri. Eğlence Parkı, gençliğinin en unutulmaz yazını hatırlayan ve bunu bizlere aktaran Devin'in ağzından dökülüyor. Devin, kız arkadaşından ayrıldıktan sonra kafasını dağıtmak için işe girdiği bir eğlence parkında tahmin ettiğinden daha hareketli bir yaz tatili geçiriyor. King'in ters köşeleri kendini burada gösteriyor. Romanın, ana sahneyi paylaşan birkaç unsuru var. Fakat ana unsurun hangisi olduğunu anlamak için sayfaları biraz arşınlamak gerekiyor. Klasik lunapark hikayelerinde olduğu gibi bizim de Eğlence Parkı'nda bir hayaletimiz bulunuyor. Tüyler ürperten ve içinizi sızlatacak bir cinayet var ortada. Genç bir kız korku tünelinde öldürülüyor ve sonrasında tünele girenlerden kızın hayaletine rastlayanlar oluyor. Koca bir roman korku tünelindeki hayalet üzerine yoğunlaşırsa elimizde vasat bir roman tutuyor olabilirdik. Stephen King kimsenin ucunu getiremeyeceği konular üzerinden destanlar yazmış bir isim. Buradan da çok güzel kıvırıyor. Sonuçta hikayelerde ortaya çıkan hayaletlerin hepsinin etkin rol oynaması veya kötü karakter olmalarına gerek yok. Ortalık kötülük kaynıyor. Devin'in hikayede sahneyi paylaşan unsurlarla karşılaşmasını yavaş yavaş takip ediyoruz; olayların gelişimini merakla gözlerken bir yandan da Amerikan sineması havası esiyor yüzümüze. Hatta şunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki; Amerikan sinemasında King etkisi çok büyüktür. Gerek hikayenin gidişatı, gerek mekanları, gerek ise karakterlerin havası olsun, King atmosferi ve Amerikan sinemasının harmanlanması bizlere mükemmel bir şölen sunuyor. "Eğlence Parkı", King'in dram yönünü vurgulayıp içimizi sızlatmayı iyi başarıyor. Edebi yönden de okurlarını fazlasıyla tatmin ediyor. Korku tünelinde gezintilerin her zaman korkunç olması gerekmez.

Eğlence ParkıStephen King · Sayfa6 Yayınları · 2013566 okunma

··

77 görüntüleme

CEYLAN

@gazella ·

29 Haziran 2018 15:11

Aklıma son durak filmi geldi. Lunaparktaki sahneler korkunçtu. :) Ağzına sağlık.

Berkecan

@BekoTuran ·

29 Haziran 2018 15:14

Teşekkür ederim :) Kitapta öyle bir durumla karşılaşmasak da filmden sonra eğlence trenlerine binmek biraz korkutucu olabiliyor :)

6 sonraki yanıtı göster

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.