Lennie neşeyle, "Ama biz başkayız," diye haykırdı. "Hadi anlat George şimdi bizi anlat." George bir süre sustu. "Ama biz başkayız," dedi. "Çünkü..." "Çünkü sen bana bakarsın..." "Sen de bana," diye coşkuyla haykırdı Lennie."Bizim iki çift laf edecek halimizden anlayan bir dostumuz var." . . Birbirlerine tamamıyla zıt iki mevsimlik tarım işçisinin, zeki George ve iri yarı güçlü ama akli dengesi bozuk yoldaşı Lennie'nin öyküsünü anlatır. Küçük bir toprak alıp kendileri için çalışmayı hayal eden bu ikilinin arasındaki dostluk ve dayanışma kitapta önemli bir yer tutar. Yzar kitapta insanın insanla ilişkisini anlamakla kalmaz, insanın doğayla ve toplumla kurduğu ilişkileri de konu edinir. (kitabın arkasındaki yazıya bakarak yazdım haberiniz ola fkgjfhdg) . Kitabı o kadar çok sevdim ki okurken belli bölümlerde kitaba sarıldım, kitap beni o kadar çok üzdü ki kitabı odanın diğer tarafına atıp yatağımda uzun bir süre tavana baktım, kitap beni o kadar etkiledi ki üzerinden haftalar geçmesine rağmen hala kitabı bitirdiğim gün yaşadığım yoğun duygusallığa sahibim. Şu tek cümleden anlayabileceğiniz üzere kitap beni parçalara böldü, birbirinden çok farklı duyguları aynı anda hissettim. Sanırım gülümsediğim, ağladığım, kahkaha attığım satırlar art arda geldiği için bu kadar çuvallıyorum bu kitabı anlatmaya çalışırken. İlk önce bu kitabı ben çok uzuuun süre önce bir festivaldeki stantta görüp merakımdan almıştım ve o günden sonra bir daha elimi dahi sürmemiştim, iki hafta falan önce artık okuyayım şu kitabı da evdeki okumadığım kitaplar azalsın mantığı ile okumaya başlamıştım. Kitabı okumaya başlamadan önce ne kitabın konusunu biliyordum ne de kitaptan bir beklentim vardı hatta nedensizce sıkılırım diye düşünüyordum. Kitabı okumaya başlayınca büyük bir hata yaptığımı anladım, kitabın bir sayfasında dahi sıkılmadım, 400 sayfa da olsaydı sıkılmadan okurdum eminim. Kitaptaki ana karakterler -George ve Lennie- arasındaki dostluk bağını çok sevdim, ilk baştaki alıntıda çok güzel anlatılmış zaten ikisinin dostluğu ve dayanışması. Birbirinden son derecede farklı olan bu iki karakterin aralarındaki ilişki ve konuşmalar da çok hoşuma gitti. George bahsedildiği üzere zeki, sorunlara çözüm üreten, mantıklı bir karakterken Lennie; iri yarı, gücünün farkında olmayan, akli dengesi çok da iyi olmayan, çok çabuk her şeyi unutan ama kalbi su kadar saf olan duygusal ve sevecen bir karakter. Hani siyah ve beyaz da zıtlardır ama en çok da onlar yakışırlar ya birbirlerine, bu iki karakter de öyle. İkisini ayrı düşünmek kalbinizi acıtıyor. Dostluğun tanımını bu iki karaktere bakarak rahatça yapabilirsiniz. Beklentisiz, koruyucu, içten, umut ve destek dolu... İki karakteri de ayrı ayrı çok sevdim ama birlikteyken kalbimde taht kurdular diyebilirim. İkisinin birbirine yoldaş olması, beraber hayal kurup bunun için çalışmaları kalbime dokundu. Hayalleri ve planları o kadar güzeldi ki ne zaman anlatmaya başlasalar hep gülümsedim ve hep umutla doldum. Spoilersız yorumumun sonunda bu başyapıt değerindeki kitabı herkesin okumasını ve sonrada gördükleri herkese önermesini diliyorum. Çünkü insanların belli bir kısmına hitap eden bir kitap değil, kalbe hitap eden bir kitap. *spoilerlı ve iç dökmeli bölüm* O son var ya o son! Yazar hepimizi can evimizden vurdu desem yeridir. Nasıl, neden? diye sorgulayarak kaç saatim geçti bilmiyorum ama ruhsal olarak helak oldum. Hala üzgünüm, hala sinirliyim. Bundan yıllar sonra da aynı duygular içerisinde olacağıma da eminim. Ah benim iyi niyetli Lennie'm son anında bile dostuna güvenip dediğini yapması, ona olan bağını koruması... Cidden şu anda bile bahsederken ağlayacak raddeye geliyorum. Lennie... George... Cidden o an Lennie'yi öldürürken George'un yerine kendinizi koysanız ne kadar zor olduğunu anlarsınız. Ah George... Çocuk orada kalbini bıraktı da gitti resmen... Bir de yaşlı köpek davasını hatırlarsanız bir canlıyı öldürmek için en acısız yolun ensesinde onu vurmak olduğu konuşulmuştu. George da en yakın ve tek dostunun, temiz kalpli yoldaşının acı çekmeden, diğerleri tarafından işkenceye maruz kalmadan ölmesini istedi. Çünkü kalbi inkar etse de Lennie'yi koruyabileceği bir yol, bir yer bilmiyordu. Of hem de hayallerinin gerçekleşmesine sayılı gün kala... Lennie ile son konuşması... Tamam ağlamadan bitiriyorum, daha fazla dayanamam. Görüşmek üzere.

Fareler ve İnsanlarJohn Steinbeck · Sel Yayıncılık · 2023171,3bin okunma

·

12 görüntüleme

lisân–ı hâl

@hande_nur ·

01 Temmuz 2018 20:22

Bazen bir kaç cümle kitabın ruhunu yaşatmaya yeterli... Cok teşekkürler, yüreğinize sağlık :))

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.