Ne zaman Cioran okusam, üstüne okuduğum kitaplar bana anlamsız gelir. Her yönüyle dolu dolu kitaplar yazan felsefi bir deha olduğu için, Cioran, kitaplarında okuyucuyu konuya odaklamaya, düşünmeye ve keyif almaya yönlendirir. Kitaplarla alakalı hipnotik bir seansa daldırır okurları. Bu etkinin devamı için de irdelenen konular tekrarlar ve değişik örneklerle konu üzerinde döner durur. Siz de kısaca değinilmiş bir felsefi metinden ziyade, başlı başına bir düşünsel alana girmiş olursunuz. Yazarı tanıyan okurların da bildiği gibi, genelde kitaplarının tek teması vardır. Dolayısıyla bu eser de baştan sona azizlik kültü üzerinedir. Siklet merkezi ise yaşamın anlamsızlığı, ölümün gerekliliğidir. Eserin retorik yönüne gelir isek; Cioran gibi varlığın ve yaşamın anlamsızlığına inanıyorsanız; Azizler ve Hristiyanlığın zühd öğretisi sizin için bulunmaz bir kumaştır. İstediğiniz gibi ölçüp biçilebilecek bir alandır bu konu. Ki zaten felsefi olarak üzerine çok yazılıp çizilmiştir. Özellikle rönesans döneminden başlayan fikri süreçte kilise'nin felsefesi de diğer toplumsal kurumlar kadar tenkit ve takdir oklarına hedef olmuştur. Cioran daha çok konunun takdir kısmında yer almıştır. Bu takdirin ise Hristiyanlığa değil de Azizler'in şahıslarına olduğunu da belirtmekte fayda görüyorum. Cioran, acı ve gözyaşı konusunda Azizlik kurumunu kullanmıştır. Yoksa kendisinin dinsel bir kişilik olduğu zannedilirse hata olur. Fikirlerin mantıksal olarak ispatı için somut örnekleri kullanmak zaten anlatımda bir tekniktir. Hristiyanlığın bu günkü şeklinden ziyade ilk dönemlerinde, dünya için çalışmak yasaklanmıştır. Dünya hayatı anlamsızdır onlar için! Azizler ise bu tezin beden bulmuş şekilleridir. Hayatın anlamsızlığına, acıya katlanmaya ve ölüme adanmış hayatlarıyla Cioran'ın ve selef felsefecilerin ilgisini çekmişlerdir. Onların içsel dünyaya ve ölüme bakışları, gözyaşları ve hayatları ilgi odağı olmuştur. Gündelik acılara dahi katlanamayan insanoğlu, kendi acısından kaçmadan onu kucaklarsa ne olur? İşte konu, acı-ölüm ve varolmak-hiçlik metaforunda bu konuya eğilmiştir. Acı süreklidir, hayat varsa acı vardır ve ölüm tek kurtuluştur. İnsanın ölene değin yaşayacağı en büyük dram, varolmanın zorunluluğu olarak, çekilmesi mecburi meşru can sıkıntısıdır. Daha fazlasına değinmek, kitabı açmaya eşdeğerdir. Bu sebeple burada kesiyorum. Eser gayet kaliteli, sıkmayan yapısı ile akıcılık da barındırmaktadır. Gerçi Cioran gibi başarılı bir yazar için bu tür açıklamalar yapmak da biraz gereksiz kalıyor. Eser daha ilk sayfalarında farklılığını ortaya koyacaktır diye düşünüyorum. Alınız, okuyunuz... Keyifli okumalar dilerim.

Gözyaşları ve AzizlerEmil Michel Cioran · Jaguar Kitap · 20151,085 okunma

··

181 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gökhan