Öykülerin her biri bana bulunduğum yeri, sevdiklerimi terketmek için bir tren istasyonunda gelecek ilk treni beklediğim bir atmosferi yaşattı. Her öyküde o treni bekliyordum. Ayran da o ayranları ben satıyordum, avazım çıktığı kadar bağırıyordum ama kimse almıyordu ayranımdan, anam kim bilir neredeydi... Para üstünü veremediğim adam hakkını helal et diyordu ben helal edemiyordum. Ve karanlık, soğuk gecede dilimde anne kaybolan bendim. 'Isıtmak İçin' tek odun yakamıyordum kızcağızıma ve donuyordum büsbütün. 'Uyku' dört yanımı sarmış dağlar geçit verniyordu, varacağım yere varamıyordum. Tek vardığım dağlardan kopup gelen, kim bilir kimin yaptığı hayratlardı. Son olarak Gök Büvet de Hasan'ını bırakan bendim ve onunla yok olmaya razı olan. Tren gelmiyordu bir türlü her öyküde farklı bir son vardı fakat beni sona ulaştırmıyordu. Sabahattin Ali beni öyküleriyle sona ulaştıramadı hep vuslatıma beş dakika bıraktı. Tavsiye ederim.

Yeni DünyaSabahattin Ali · Yapı Kredi Yayınları · 202127bin okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.