Ah Zeze... Seni unutmak mümkün mü şimdi? Kalbime kazındın.
Zeze... Acıyı dayak yemekten ziyade şu boş ve manasız dünyada "tek ve en sevdiğini" kaybetmekle tattı. Fakir bir ailenin yaramazlıklarıyla ufak kahkahalar attıran 5 yaşındaki küçük oğlu. Haylazlıkları çoğu zaman dayak yemesine neden olsa da çok zeki ve hayalgücü yüksek bir çocuk. Zeze...
Her insan -özellikle çocuklar- sevgiye muhtaçtır. Babasının yetersiz sevgisini Portekizli fazlasıyla veriyor ona... Tek dayanağını kaybeden küçük Zeze yataklara düşüyor. "İnsanın ruhu hastalanmadan bedeni yatağa düşmezmiş." Ruhu zedeleniyor...
Acı...
En sevdiğini kaybetmek...
Kocaman bir boşluk...
