bu kahveyi iyi ki bulmuştum. günün belli bir zamanını hiç olmazsa ısınarak geçiriyordum. insan iyi şeylere ne tez alışıyor. bunu sezdiğimden mi neden bilmem, -kendimi sobanın sıcak doyumsuzluğuna alıştırmaktan kaçınmak için olsa gerek- sobaya uzak duruyordum. ayaklarım pek ısınmasa da, içimi bir bardak sıcak çayla ısıtırken, arkamda, uzakta yanan odun sobasının harlı sesi de bütün içimi, duyularımı ısıtıyordu. bu da yetiyordu bana.
Sayfa 31 - can yayınlarıKitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.