Neden Beşiktaşlıyım?
Beşiktaşlı oluşumun hikayesi bir tür çaresizlik ve yokluk hikâyesidir 5 - 6 yaşlarındayım. Yıldıztepe Mahallesi'nde oturuyoruz evimizin tam karşısında geniş bir arsa var. Mahallenin çocuklarıyla beraber sabahtan akşama kadar it gibi top koşturuyoruz. Takım falan tutmuyorum henüz ama kırmızıyı çok sevdiğimden Galatasaray'a yakın gibiyim. Kahvaltı sonrası kendimi arsaya attığım her zamanki günlerden bir gün.. Birkaç arkadaş bekliyor zaten... Birlikte minyatür kale maç yapmaya başlıyoruz. Bir süre sonra yanımıza geliyorlar sırıta sırıta. Șimdi isimlerini bile anımsamadığım iki kardeş. Sırtlarında pırıl pırıl Galatasaray formaları.. Babaları Almancı, izne gelirken almış hediye diye... Nasıl da güzeller... Bugüne kadar ne benim ne de diğer çocukların forması olmuştu. Geberiyoruz kıskançlıktan. Resmen geberiyoruz. Devam ediyoruz bir süre sonra maça ama kimsenin oyunla alakası kalmamış herkesin aklı formalarda. Bırakıyoruz maçı ben fazla dayanamayıp koşarak eve gidiyorum. Babam işte, annem evde. Soluk soluğayım ''Anne!'' diyorum, ''Anne ne olur bana forma alalım!'' Gülüyor annem önce. Israrımı görünce be bağırmaya başlıyor ''Para nerede?''diyor, ''Kardeşinin g***** bez alamıyoruz sen forma derdindesin'' Sahi ya lan... Bizim paramız yok ki... Zaten ben bildim bileli hiç olmadı ki paramız. Neyse çekiliyorum bir köşeye, burnumu çeke çeke ağlıyorum. Annem kapı aralığından bana bakıyor. İyice abartıyorum ağlamayı. Annem yan odaya geçiyor takır tukur sesler. Hiç dışarı çıkasım yok ağlamayıda kestim mal mal oturuyorum. Annem sesleniyor isteksizce yanına gidiyorum. Bir şeyi uzatıyor bana. Eski siyah tişörtümün üzerine beyaz atlet parçaları dikip forma yapmış. Arkasına da 7 rakamını dikmiş. ''Anne diyorum bu Beşiktaş forması ben Galatasaray istiyorum'' ''Olsun oğlum''diyor. ''Bu daha güzel hem bak 7 numara bu Feyyaz'ın forması''. Forma bir şeye benzemiyor. Aslında alelacele çocuk avutmak için yapılmış uyduruk bir şey.. Ama annem o kadar güzel gülüyor ki... O dakika karar veriyorum. Ben artık Beşiktaş'lıyım.
Velhasıl, neden Beşiktaş, sorusunu duyduğumda sallama cevaplar verirdim bugüne kadar. İlk kez İtiraf ediyorum. Beşiktaşlıyım, çünkü paramız yoktu. Beşiktaşlıyım, çünkü kırmızı tişörtüm yoktu. Beşiktaşlıyım, çünkü o gün annem bana çok güzel gülüyordu.
Sayfa 11Kitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.