Aralarından bazılarının gözlerini birkaç gün içinde, daha başkalarının ise seneler süren cefadan, bir dolu korkunç ameliyattan sonra yitirdiğini; kimisinin ise bu şekilde, şafağı asla olmamış bir gecede doğduğunu, dünyaya koca bir mezara girer gibi girdiğini ve insan yüzünün neye benzediğini bile bilmediğini düşünün! Ne kadar acı çekmiş olduklarını, kendilerini gören kişilerle kıyaslayıp da, içlerinden, “Hiçbir kabahatimiz olmadığı halde, neden aramızda böyle bir fark var?” diye sorduklarında çektikleri acıyı bir düşünün. Yıllarca onlarla beraber yaşadım ve ne zaman O sınıfı, daimi olarak damgalanmış olan o gözleri, o ifadesiz ve donuk gözbebeklerini hatırlayıp da size bakacak olsam...sizlerin mutlu olmayışına akıl sır erdiremiyorum. Düşünün bir: İtalya’da aşağı yukarı yirmi altı bin kör var! Hiç ışık görmeyen yirmi altı bin kişi, anlıyor musunuz?
Sayfa 145Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.