Sarah Jio'dan okuduğum 4. kitap oldu. Jio'nun dilini seviyorum. Geçmiş ve şimdiki zaman arasında süregelen gizemi seviyor ve her romanında bunu bize yansıtıyor. Kitapta iki ana karakterimiz var. İlki 1940'da yaşamış Flora, diğeri ise 2000 yılında yaşayan Addison. Ben Flora karakterini çok sevdim fakat kitabın sonunu beğenmedim. Geçiştirilmiş sonları, açıklanmayan sırları pek sevmiyorum ve Jio bu kitabın sonunu çok basite indirgemiş. Fazlaca açık kapı bırakmış. Kitabı kapattığımda Flora'ya ne oldu, hiç anlamadım. Sonu haricinde çok güzel bir kitaptı. Çiçeklere ilgim olduğu için severek okuduğum bir kitap oldu. Kitabın akıcılığına da zaten diyecek hiçbir lafım yok. Su gibi. Dediğim gibi sadece sonunu sevemedim.
Son Kamelya, kalbimizdeki geçmişin zehrini umut kırıntısına tutunan küçük bir tohumla yok edebileceğimizi gösteren bir yapıt.