Hepimiz ama hepimiz, kendimizi, annemize rağmen olabildiğimiz kişi için kutlamalıyız. Özellikle de kız çocukları. Hayattaki en büyük başarımız, annemize rağmen ‘biri’ olmayı başarabilmektir. Bunu ne kertede başarabilirsek o derece ‘biri’yizdir. ‘Böyle yapma, bak anneni üzüyorsun,’ derler bizde. Halbuki kendisi üzgün olmayan hiçbir çocuk annesini üzmez. Çocuğun neden üzgün olduğunu sormayan toplumlar, neden roman okusun? Aforoz edilmeyeceğim romanları da ben yazmayacağım.
Sayfa 24 - İthaki yayıneviKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.