Dünya beni beşik gibi sallıyordu ve ben cehenneme kadar savrulmuştum. Kendime boşluktan bir tanrı yaratmış, ancak daha sonra onun için uygun sözcüğü ve sonuç cümlesini bulamamıştım. Yardım bekliyordum, bunu için de herhangi birilerine, toprağa, gökyüzüne bakıyor, köşeden başımı uzatıyor, sonra yine sessizce: "Buraya bakın, burada kimseye gereksinimi olmayan biri var!" diyen adam oluyordum.
Sayfa 213Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.