Bir Azerbaycanlı olarak, ülkemizde türk şiir yazarlardan bazıları çok meşhurdur. Hatta onlardan başkaları pek tanınmaz. Atilla İlhan gibi, Nazım Hikmet gibi, Cemal Süreya gibi, Turgut Uyar gibi, Özdemir Asaf gibi isimler. Bunların hepsini okudum diyemem. Ama okumayı planlıyorum. Atilla İlhanla başladım. Kitaplarından bir kaçını okudum. Bu kitabı en az "KİMİ SEVSEM SENSİN" kitabı kadar sevdim. Onun kadar beyendim. Neden hep hüznü yazıyor şairler diye önyargıyla yaklaşırdım bazen. Zaman geçtikce daha iyi anladım. Hayatı mutluluklarımızla değil, acılarımızla tanımlıyoruz. Bizi büyüten, olgunlaştıran mutluluklarımız değil, acılarımızmış. Ve edebiyyat dediğin en çok da dramla besleniyormuş. Her ruha dokuna bilmek, her ruhu okşamak için. Biz insanlar mutluluklarımızı değil, hep acılarımızı konuşup, acılarımızı büyütdüğümüzden hüznü ruhlarımızla eşleştiriyoruz. Garip bir çekiciliği var hüznün, acının. Anlatsan, anlatılmaz. Bilen biliyor. Güzel serüvendi. Teşekkürler, Atilla İlhan!! Ayrıca, burada eğer Azerbaycanlı arkadaşlarım varsa, onlara sesleniyorum. Türk edebiyyatında bizim ülkemiz için pek meşhur olmayan ama güzel eserlerle tarihe iz bırakan başka isimler de var. Behçet Aysan gibi, Abdurrahim Karakoç gibi. Araşdırın, onları da okuyun.

Elde Var HüzünAttila İlhan · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20173,575 okunma

·

12 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Şahane