İki gündür
bahçede toprağın üzerinde kımıldanmadan kitap okuyorum.
Kolumu kaldıracak halim yok.
Cemilanım'daki kiracının çocuğu keman çalıyor.
İlk geldiğim sene yeni başlamıştı kemana:
do, re, mi, fa, sol,
şimdi Çaykovski.
O bu yıllar içinde bir iş yaptı demek.
Ben ne yaptım, peki?
Yıllarım balıksız bir deniz gibi boş aktı ve akmakta.
Ne için yaşıyorum?
Bahçede annemin kasımpatları açmış renk renk.
Seyrediyorum onları iki gündür.
Kasımpatlarını seyretmek
Ömer Rıza'nın tercümesi bir roman okumak
ve komşunun kemanını dinlemek için yaşamak
kafi mi?
Sayfa 492
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.