Dün gece epey bir içim daraldı, bir şeye moralim bozuldu. Normalde otururduk çekerdik pijamalarımızı, kız grubumuzla vur patlasın çal oynasın dağılırdı dikkatim ama en yakın arkadaşımın annesinin kanser olmasından beridir de hiç öyle bir ortam oluşmuyor ne yazık ki. Üstüne bir de küfür eder gibi arayıp da kendi ufak şımarıklıklarımla iç daraltmak istemedim. Bir yandan oturuyorum bir yandan da gözüm pucca günlüklerini kesiyor. Bu arada bilmeyen varsa söyleyeyim kadının bütün kitaplarını baştan aşağı okumuş biriyim... Puccaya yazar diyenin giyotine götürüldüğü bir ortamda bu bilgiyi vermem pek hoş olmadı açıkçası ama napalım seviyorum içten içe. Kendisinin “ben türk dostoyevskiyim” dediğini de hiç sanmıyorum... Sosyal medyadan falan takip etmiyorum ama kitaplarını okudukça sanki pijamalarla, açmışsın biraları, kız ortamında oturup, boş yapıyormuşsun hissiyatı uyandırıyor. Ki yaşlarımız yakın olsaydı arkadaş grubumunun içinde olacağından da adım kadar eminim. Edebiyat falan hak getire, evet pucca bi yazar da değil. Zaten fosforlu sarı üstünde blogger yazan bir kitabı edebi yönü için alıyorsanız ne bileyim sorun biraz da sizdedir... Bu kadar kötülenirken neden bu kadar sevdiğimi de sorguluyorum ufaktan. Hayır uzaktan yakından benzemiyor karakterlerimiz, ne bileyim yaşadığı şeylerde bir yaşanmışlık görüp de tutuyor, içimden bir parça buluyor falan değilim. Alakamız yok. Gece gece bunları düşünürken, ufaktan parçalar oturdu. Pucca gibi sevgilisinin evini yakmaya kalkan, arabasını çizen, ruh hastası manyak kadınlar hep yakın arkadaşlarım olmuş. Zıt kutuplar çekiyor sanırım, zaten böyle kadınlar epey eğlenceli oluyor. Hoop oturup hoop kalkıyorsun. Hayatlarında sorun, dert, eğlence bitmiyor. Ben de öyle bik bik ahlak bekçisi olmadığımdan, anlatılan hiçbir şeye şaşırmayan, neyden ne kadar eğlence çıkarılır diye düşünmeye çalışan biri olunca uyumlu oluyoruz. Açtım, okudum tekrar. Keyifli, kahkaha ata ata 2 saat geçirdim. Üslubu içine alıyor insanı zaten, kitabın ne zaman bittiğini anlayamıyorsun. Herkese hitap eden bir yaşam tarzı yok. Geçmişinde üvey baba istismarı gibi ağır ve travmatik ögeler barındıran bir kadın pucca. Bir şeylerle dalga geçerek, tiye alarak mücadele ettiğini düşünüyorum. İlk yazmaya başladığı zamanlar kendisinin söylediğine göre parası bir yola yeten, 10 kişilik misafirhanede 60 yaş üstü kadınlarla kalan, üstüne bir de 4 senelik sevgilisi tarafından terk edilen koca bir yıkıkmış ama o zamanki yazılarını götürüp önüme koyduklarında kahkaha ata ata okurum. Böyle bir tarzı var bu kadının. Bir gün ben de kendi günlüğümü açıp okuduğumda “ne komik anılar ya nasıl da ucuz atlatmışım sonunda” diyerek gülebilirim umarım. Ne dersin pucca?

Ve Geri Kalan Her ŞeyPucca · Okuyan Us Yayınları · 20113,769 okunma

··

103 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.