Bu saatler insanın yalnızlığının boyunu ölçebildiği saatler.Güneş tepede olduğu sürece gün akarken kaçtığınız görmezden geldiğiniz yalnızlığınız bu saatlerde şeffaf görünümünden kurtulur.Gündüz sen ondan daha güçlüyken gece o daha güçlü bir hale gelir.Kendi yalnızlığımı ölçüyorum ve diyorum ki en büyük yalnızlık insanın kendini bir hiç gibi hissetmesi değil bu sonsuz ve sınırsız kafesinde sadece kendisi yaşıyormuş gibi hissetmesidir.Kendi yalnızlığıma acıyorken okudum bu kitabı.Herkes gibi belki önce kapağından etkilendim ama bunun sebebi başkaydı.Herkes gibi taktığımız maskeler yüzünden palyaço suratından bir farkımız olmaması ve sanıyorum ki turgut uyar’ın o korkunç hüzünlü palyaço şiiri.Sonra maskenin altında yaşayan kadının gözleri.Ve tamamen gerçek bir hikaye.Dönemin kurbanı,insanların kurbanı,ailesinin kurbanı seçilmişken meydan okuyan bir kadın.İntihar da böyledir zaten.Zayıflık ve zavallılık olarak görülür ama bakış açısını değiştirince aslında en büyük meydan okumadır bir yazarın dediği gibi.Eroinden ölen kanat ama eroinle dünyaya meydan okuyan da kanat.Adı bile hüzünlü değil mi.Bir de kitabın sonlarındaki başarısız ressamın mektubu.İkinci kez okumaya cesaret edemedim.

Eroin GüncesiKanat Güner · Stüdyo İmge · 20011,404 okunma

··

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Asude