Turhan'la kardeşliğin ötesinde bir ikili oluşturuyorduk, yaşımız büyüdükçe düşüncelerimiz de birlikte büyüyor, düşlemlerimize karışıyordu. Gece gözlerimizi kapadığımızda gördüğümüz rüyaların birbirine benzemesi doğaldı...
Ya Ülfet?
O "bizim" kız kardeşimizdi...
Benim ya da Turhan'ın değil, "bizim" kardeşimiz..
Uzun sandığım bir çocukluk evresinde "ben" ile "biz"i düşüncelerimde karıştırdığımı sanıyorum.
Gerçek ile düşü ayrımsamak çok zordu.
Çocukluğumuzun uçsuz bucaksız evreninden kopup ayaklarımızın toprağa değdiği anda ben çok korktum...
Sayfa 91 - Doğan Kitap, 2012.Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.