Telhileki Oyunlar, ironik bir kitap. Oğuz Atay Hikmet karakteri üzerinden hayatı bir oyun olarak görüyor. Burada William Shakespeare’in bir sözünü hatırlamamak mümkün değil: “Dünya bir sahne, biz de oyuncularız.”
Romanda Hikmet’in evliliğinden, eşi Sevgi’den, sevgilisi Bilge’den, komşularından, arkadaşlarından bahsediliyor. Kısaca söylemek gerekirse bir insanın sıradan günlük yaşamından bahsediliyor.
Cehaletin mutluluk sebebi olarak görüldüğü bir toplumda Oğuz Atay’ın Hikmet karakterini mutsuz etmesi de gayet doğal değil mi sizce?
Kitabi çok uzun süre içinde bitirdim işlerimden dolayı kitabı yarım bırakmayı dahi düşündüm oğuz atay kitabını yarım bırakmak yakışmaz diye zorlu günlerimde dahi okudum.
Güzel kitap tavsiye ederim