Kendime güveniyorum. Yanlış kararlar almayacağıma, göğsünden ayrılmak istemediğim sabahta beni terk edecek adama aşık olmayacağıma, etraftan bravolar alan işleri seçeceğime değil ama. Hepsi hayatımdan gittiğinde, yataktan kalkmak istemeyeceğim günlerden geçeceğime ve sonunda, yine de yeniden güneşe uyanabileceğime güveniyorum. Ağlamayı tüketince mutlu olacağımı bilerek en acıklı şarkıları dinliyorum bazen. Kolumu kaldırmak istemediğim günlerde spora gidiyorum. Benden daha uzun bacaklı, daha güzel göğüslü, rönesans tablolarından hayata düşmüş gibi görünen kadınları gördüğümde imreniyorum ama haset duymuyorum. Saçın, eteğin, makyajın ne güzel cümlelerini saat başı kullanmıyorum. Bir adamı beğendiğimde yarışmaya Londra'dan katılmıyorum ama soru zor diye sınavı yarım da bırakmıyorum. IKEA mobilyalarını on dakikada yapamıyorum, kesin birkaç vida dışarıda kalıyor ama o yatağı göçertmeden altı aydır üzerinde de yatıyorum.
En iyisi olmaya inanmıyorum, yapabileceğimin en iyisi olmak için çaba gösteriyorum. Hiç becerim olmayan şeylerle kısa kavgalar edip, sonunda yenilgiyi kabul ediyorum. Bazen kendimi fikirlerimi hiddetle savunurken bulup, acil çıkış düğmesine son anda basıyorum, kendini ifade teknikleri üzerinde çalışmalarım sürüyor. Balıkla, makarnayla en iyi giden şarap hangisi hiç bilmiyorum, arkadaşlara sorma hakkını kullanıyorum. İçgüdülerime inanıyor ama genelde canımın istediği yöne yollanıyorum. Aşktan düştüğümde aşağıda beni tutacak net aramıyorum, okyanusa bombalama atlıyorum. Aşktan itildiğimde paspas görevi görmüyorum. Kendime ızdırap duymuyorum.
Artık istemediğim yerlerde, ülkelerde, insanlarda kalmayacağımı bilmenin haklı gururuyla, kendime güveniyorum.
Sayfa 146Kitabı okudu
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.