Geometri: 3 Kimya: 1 Fizik: 2 Hüznün Fiziği: 4 1k İzmir Okuma Grubu 13. Buluşması Kitabı Hüznün Fiziği, "Bulgaristan'da da edebiyat mı varmış?" sorusuna karşı fırlatılabilecek bir taş. Kitabın yazarı Gospodinov'dan başka ismini şu an hatırlayamadığım bir şair dışında Bulgar edebiyatçı ismi gelmiyor aklıma. Ya zayıf bir edebiyatları var ya da dünyaya iyi pazarlanamamış denebilir Bulgar edebiyatı için. Peki Hüznün Fiziği bize ne vadediyor? Minotor* ve soyağacı kapsamında mitolojik seyahat; akıcı, sıkmayan, espritüel anlatım; post-modern anlatıdan faydalanma, okurlarla münasebet; özellikle sosyalist dönem Bulgaristan'ı hakkında folklorik, gündelik ipuçları... Kitabın kapak resmindeki öküz başlı insan figürü(minotor) ve arka kapak yazısındaki kuple benim kitabın genel kurgusuna dair yanılmama sebep oldu. Ya da yanılttı demeyelim de metin kafamdaki kurgudan farklı seyretti diyelim. Nasıl farklı seyretti: *sıpoylır* Kapakta minotor'u görünce metin tümden onun üstüne inşa edilecek fikrine kapılmıştım. Belki romanın derin yapısında zaten biz hep minotoru hissettik ama satır aralarında değil, satırlarda da daha fazla "minotor" yazmasını beklemiştim ilk görüşte. Ve de başkalarının öykülerini satın alarak kendi hayatına yamayan bir kahramanın kurgunun genelinde bunu yapacağı fikrine kapılmış ve yine yanılmıştım. Edebiyatın, kurgunun güzelliği de bu aslında; yoksa kitabın kapağına, metnine baktığımızda düşündüğümüz şeylerin aynını kitapta da bulursak pek bir tadı olmazdı herhalde okuma eyleminin. *sıpoylır* Klasik roman kurgusundan fersah fersah uzak bir roman. Klasik roman/hikaye kurgusunda bir asıl kahraman vardır, bu kahramanın çözmesi gereken bir sorun/ulaşması gereken bir amaç vardır ve bu doğrultuda olaylar gelişir. Ancak romanımızda yazar -kitabın yazarı aynı zamanda anlatıcı da gibi geldi bana, yani yer yer otobiyografik olarak değerlendirilebilir sanıyorum- giriş bölümündeki ilginçlikle bizi yakalarken dokuz bölüme ayırdığı romanının kimi bölümlerini şahsi fikirlerini dillendirmek için doldurmuş. Bir bölümde vejetaryenlik, bir bölümde dünyanın sonu fikri, başka bir bölüm yaşlılığa dair "kurgu içi deneme yazısı" hüviyetinde. Kitabın ilk bölümünde on kadar alıntı var: Gaustin'den, Flaubert'ten, Pessoa'dan... Özellikle kitaptaki zıpır ve zihni sinir karaktere de ismini verdiği Gaustin'den yaptığı "Sadece çocukluk ve ölüm vardır. Aralarındaysa hiçbir şey yoktur." alıntısı kitabın sloganı olmaya aday bir cümle. Soyut konuları somutlaştırıp akılla açıklamaya çalışması ve bunu yaparken keyifli bir üslup tutturması bana Alain de Botton'u anımsattı. Son söz: The Saddest Places in The World** The saddest places is the world.*** * minotor: mitolojide kralın karısının bir boğa ile sevişmesinden doğan yarı hayvan yarı insan canlı. ** Dünyadaki En Hüzünlü Yer *** En hüzünlü yer, dünyanın ta kendisi.

Hüznün FiziğiGeorgi Gospodinov · Metis Yayınları · 2017869 okunma

·

73 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.