Güzel bir hikâye. Pişman olmayacaksınız umarım beğenirsiniz
Bir gün bir adam kütüphaneye gider. Kütüphanede bir aşk kitabı bulur. Kitabı okur ama öyle bir okur ki bazı sayfaları tekrar çevirir okur. Kitabı bitirir kapatır ve derin bir iç çeker. "Vay be böyle aşk yaşayanlar kaldı mı ki?" der. Ve kitabın kapağını tekrar açar. Aa bakar ki kitabı daha önce alıp okuyanların ismi vardır. Içinde bir bayan ismi vardır. Acaba der acaba! O da aynı benim gibi kitaba aşık olmuş mudur? der. Ve bayanın ismini aramaya başlar. Bu dönemde olmadığı için facebook instagramlar yoktur. Araştırır kütüphaneye sorar. Posta kutularından mektuplar mı yazsam der ve aynı isimlere mektuplar yazar. Okuduğu aşkı belirtir. "Aslında aşk ta yoktur. Sizde böyle bir şeye inanıyor musunuz? " der ve gönderir. Aradan aylar geçer ve posta kutusunda bir mektup. Adam açar. Aa bayan cevap yazmış. Merhabalar der ve adamın sözlerine karşılık "bende sizin gibi düşünüyorum. Böyle bir aşkı bende yaşamayı isterdim." der. Adam hemen cevap atar karşılığı gelir. Bir üç beş on derken bir sürü mektuplaşmalar devam eder resmen arada bir aşk başlar. Adamın bir mektup günü gelmiştir ve şöyle yazar "sözüne vurulduğumun yüzünü görmek istiyorum mümkün müdür?" Ve adam cevabı beklemeye başlar. Cevap gelir adam açar ve cevap Evettir. Adam tekrar yazar. Şu gün şu saatte şurada diye görüşme ayarlanır. Peki nasıl tanıyacaz birbirimizi der ve bayan karanfillerle geleceğini söyler. O gün gelir. Adam dakikalar öncesinden gider heycanlı şekilde beklemeye başlar. Derken tam o saatlerde karşıda elinde karanfillerle biri geliyor. Bayan biraz yaşlı gözünde gözlük ve yürümekte biraz zorlanıyor. Ağır ağır adama doğru gelir o kadar yavaş geliyor ki onun önünden genç güzel bir bayan hızla geçerken adamın gözlerinin içine içine bakmakta. Adam olduğu yerde bir ikilemde kalır acaba o genç bayanın mı peşinden gitsem o çok güzel baktı diye düşünürken "hayır " diyor hayır. Onun yüzüne vurulmuş olabilirim. Ama benim asıl aşık olduğum sözüne vurulduğum kişi diyor ve karanfilli bayanın yanına gidiyor. Ceketini düzeltiyor. Ve söze giriyor. "Merhaba güzel bayan. Ben o mektuptaki kişiyim " Abla böyle gözlüğünün üstünden bakıyor. "Oğlum "diyor "hayırdır ". Adam "Ama siz... mektup karafiller falan..." yaşlı bayan "Haa bu karanfiller mi az önce şu önden giden bayan yanıma geldi elime bu karanfilleri verdi. Hayırdır kızım dedim. İMTİHAN teyzecim imtihan dedi" Adam arkasını dönüp bir bakıyor o güzel bayan ilerde gülümsemeye devam ediyor. 😊
İşte hayatta bazen öyle seçimler yaparız ki bir tarafta kaderimiz vardır diğer tarafta hedeflerimiz. Ama karşımıza öyle şeyler çıkar ki belki hedefe giden yolda engel belki de hedefe gitmek için bir basamaktır. 😊
·
8 görüntüleme
SÜPHANALLAH ALLAH RAZI OLSUN ☺️
Bu hikayeyi daha önce de dinlemiştim. Ama iyi oldu. Çok güzel... Allah razı olsun. 😊
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.