Nasıl olduğunu kendisi de anlamadan Raskolnikov birden kendisini Sonya'nın ayakları dibinde buldu; ağlıyor, kızın dizlerine sarılıyordu.Sonya önce çok korktu, yüzü bembeyaz, yerinden fırladı ve titreyerek ona baktı.Ama bir anda herşeyi anladı ve gözleri sonsuz bir mutlulukla parladı.Onun da kendisini sevdiğini, hem de sonsuz bir aşkla sevdiğini anlamıştı; hiç kuşkusu yoktu bundan...Demek o mutlu an gelmişti...
Sayfa 685Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.