Turgenyev'in romanlarının bittiği gün sadece biten kitabı düşünmeye başlıyorsunuz. Beyninizi ele geçiriyor ve sadece o roman kalıyor aklınızda. Ham Toprak'ı okuduğumda böyle hisssetmiştim ve Duman'da aynı çizgiyi devam ettiriyor. Bildiğimiz kitaplar gibi düz bir zaman çizgisinde ilerlemiyor roman, arada yapılan geçmişe dönüşlerle her karakter daha net bir şekilde gözler önüne seriliyor. Beş sayfa önce hiçbir şey ifade etmeyen İrina beş sayfa sonra Litvinov için hayati bir karakter olarak yer alıyor Duman Rus burjuvasını küçümsemek içün yazılmış bir roman ancak kesinlikle sadece bundan ibaret değil. İrina sanırım Rus romanlarında kötü karakter olmaya mahkum olan kadınlardan biri. Ben onu en çok Beyaz Geceler'deki Nastenka'ya benzettim. Tam olarak kızıp sinirlenemediğiniz zaafınız olan insanlar gibi Litvinov'da asla tam olaeak küsmedi ve kızmadı İrina'ya... SPOİLER!!!!!! Kitabın sonunda Litvinov trende giderken her şeyin geride kaldığını ve aslında o kadar büyütülen şeylerin -zenginliğin, siyasetin, söz sahibi olmanın hatta tutkunun bile- bir dumandan ibaret olduğunu fark ediyor. Rus romanları genellikle mutsuz sonlarla biter ancak bu roman ne tam mutlu ne de tam mutsuz bitti. Karakterler bir süre mutsuz olduktan sonra mutlu olmayı hak ettiler bence yazarın gözünde. Tabi ki İrina hariç.

DumanIvan Turgenyev · İş Bankası Kültür Yayınları · 20121,059 okunma

·

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.