Bilimkurgu - Çizgiroman - Manga Etkinliği - Fahrenheit 451Birtakım sebeplerden dolayı kitabı çook uzun sürede bitirdim. Bu sebeplerden birisi kitabın sıkıcılığıydı. Çünkü kitap çok durağandı.
Fahrenheit 451’de itfaiyecilerin kitapları yakmasından ve kitap okumanın suç olmasından bahsediliyor ( bu durum, bir itfaiyecinin yaşadıkları baz alınarak anlatılmış). Yani genel olarak kitapsız insanların sıkıcı konuşmaları var. Demek ki kitap olmayınca hayat çok sıkıcı oluyor diye düşünmek lazım değil mi?
Bir kişiye “kitapsız” demek bir hakarettir ve o kişinin dinsiz olduğunu belirtir. Fahrenheit 451’de bu kelime hem bu anlamda hem de bir önceki paragrafta bahsettiğim gibi insanların okuma kitaplarının olmamasını anlatıyor.
İşte bu noktada ise en temel sorun dini bir kitabın olmaması. Dini kitap ”inancı” temsil eder. İnanç, güvendir, umuttur, huzurdur, mutluluktur, amaçtır. Eğer dini kitap olmazsa bunların hiçbiri olmaz. Dolayısıyla insanlar, kutsal kitaptan sonraki kitaplara (okuma kitaplarına) da inanmazlar, içselleştiremezler. Kitaptaki karakterlerin ruhsuz, duygusuz, amaçsız, bomboş olmalarının sebebi ise tam olarak bu.
Karakterlerin kitabı yok, umudu yok, inancı yok, yok da yok. Ya nesi var? Televizyonu var elbette, daha ne olsun (!). İnsanların televizyonda ne görseler inanıyorlar. Sorgulamayıp körü körüne anlatılanlara, gösterilenlere inanıyorlar. Eğer kitaplar olsaydı karakterlerin bu durumu değişir miydi? Elbette değişirdi. Ama ne yönde ve ne kadar değişirdi? Cevabı aşağıda.
Biz kitapseverler olarak kitapların yakılmaması ve okunması taraftarıyız. Peki her kitap iyiye, güzele mi yönlendirir bizi? Her kitabı okuyabilir miyiz?
Mesela ara sıra içeriği tartışılan çocuk kitapları oluyor. Bir çocuk kitabında kadın aşağılanırken, erkek yüceltiliyor. Bu bir kitap mı? Evet, kitap. Peki güzel bir şey mi anlatıyor, doğruyu mu söylüyor? Tabii ki hayır.
Bu durum yetişkin kitaplarında da oluyor. Yetişkinler bunu hemen fark edebiliyor, kitapta yazanı olduğu gibi kabul etmeyebiliyor. Ama ya çocuklar? Onlar öyle yapamaz ki. Çoğu çocuk, kitapta yazanı doğru kabul eder.
Bir de bilinçaltı mesajları mevzusu var. Kimisi inanıyor, kimisi inanmıyor. Ben inanıyorum. Hatta bu mesajların kitaplarda olduğunu da düşünüyorum. O yüzden okuyacağım kitabı iyi seçmeye çalışıyorum. Çünkü yazar, dili öyle ustaca kullanır, kelimelerini öyle itinayla seçer ki bir bakmışım yanlış yoldayım.
Kişinin çok kitap okuması onun çok bilgili olduğunu, ufkunun çok geniş olduğunu gösterir? Hayır. Bu sadece o kişinin çok kitap okuduğunu gösterir. Bir kişi, sürekli felsefe konulu kitaplar okuyorsa sadece o alanda bilgi sahibidir. Sadece aşk, macera kitapları okuyorsa amacı bilgilenmek değildir zaten. Tabii bu tarz kitaplardan hiçbir şey öğrenilmez değil. Çok kitap okuyan ve farklı türlerde okuyan birinin anlama kapasitesi darsa o da pek bilgili sayılmaz.
İlkokuldan beri öğretmenler hep “okuyun” der. Ama ne okuyacağımızı, nasıl okuyacağımızı söylemezler. İşte bu yüzden ben Rıfat Ilgaz, Muzaffer İzgü, Yalvaç Ural gibi yazarların kitaplarıyla çok geç bir yaşta – üniversitede- tanıştım. Nasıl kitap okuyacağımı ise yine üniversitede öğrendim. Oysa bahsettiğim yazarlarla ilkokulda tanışsaydım ve sadece okumayı değil de nasıl okuyacağımı öğrenseydim, eminim benim için birçok şey çok farklı olurdu.
Şu da son sözüm olsun; “kitaplar yoksa insanlar var. Neticede okuyabilene her insan bir kitaptır.”
*Bu kitabı "Bilimkurgu - Çizgiroman - Manga Etkinliği" sebebiyle okudum. Okuduğum ilk bilim kurgu kitabıydı. Etkinliği düzenleyen Murat Ç. 'ye çok teşekkür ederim.
