TRAKYA'YA İNİŞ - Mini Bilimkurgu (H)İkayesi
“İyfaa, ne geçti üstümüzden ööle be adaj!”
“Annamadım be aganın, pancar motoru gibi ses oldu, üstümüz kararıverdi bi’ anda, sonra da yok oldu.”
“İlerdeki gündendi tarlelerine doğru gitti gelba, bakalım mı gidip?”
“Yapüsün kendini üj bej yaşında kızan gibi bea, ama madem merak edüüsün, ade gidip bakalım.”
Rotamı hareket komutanlarından aldığım emirle ayarlamış olmama rağmen bir şeylerin yolunda gitmediğini anlamıştım. Normalde insanların olmadığı, ucu bucağı gözükmeyen bir alana inecek olmama rağmen, geldiğim yerde yetişmeyen birtakım bitkilerin yetiştiği bir alana inmek zorunda kalmıştım. Kapsülümün kapısını açmak için zorladığımda başarılı olamadığımı görünce, B prosedürünü devreye sokmak için kapsülün kontrol odasına geri döndüm. Tam bu sırada, kapsülün camından dışarı baktığımda, iki kişinin büyük bir korku ve merakla bana baktığını gördüm. Geldiğim gezegendeki 1412 numaralı kanunun C maddesine göre hareket etmek zorundaydım. Bu madde yabancı bir gezegene gittiğimizde orada yaşayan canlıları kibar bir şekilde selamlamakla ilgiliydi. Ben de bu kanun gereğince, bu iki merakla insana kendi dillerinde bir “Merhaba” mesajı vermek için cama doğru yaklaştım. Ben cama yaklaşınca, onlar da bir iki adım daha yaklaştı.
Gülerek ve yüksek sesle: “Merhaba sevgili Dünyalılar!” dedim.
Camdan içeriye bakmakta olan bu iki meraklı kişi, kendi dillerinde konuştuğumu anlayınca, rahatladı. Dış görünüş olarak tıpkı onlar gibi olmama rağmen, bizler dünyadaki insan denen varlıklardan çok daha gelişmiş bir ırktık. Beni merakla izlemekte olan bu iki Dünyalı, neredeyse alınları cama değecek kadar yaklaştılar.
Gülerek tekrar: “Merhaba!” dedim.
“Merabayın! Merabayın da, ayırdır? Kaza falan mı?”
“Evet, ufak bir kaza oldu, sol tarafa doğru yaklaşıp, kapıyı açmama yardım edebilir misiniz?”
“Ayıp edüüsün dayının, emen alledelim.”
Onlar sol tarafa doğru gelmek için harekete geçerken ben de kapsülün çıkış kapısına doğru yöneldim. İkisi birden kapıya varmışlar, hem merak dolu gözlerle bakınıyorlar hem de kendi aralarında konuşuyorlardı.”
“Bu nası kapı böyle bea, tokmaa yok bunun!”
“Ne bileyim be adaj, du bakalım geldi erif kapıya.”
“Dayının bea, nası aççaz bunu, bilmüüz biz!”
Aksanları oldukça enteresan olmasına rağmen onları anlıyordum. Kapıyı dışarıdan açmaya yarayan şifreyi söylemek için elimdeki kâğıda baktım.
“Şimdi size bir şifre söyleyeceğim, hemen sağ tarafınızda küçük bir klavye olması lazım. Söylediğim harfleri oradan girerseniz, kapı açılacaktır. Anladınız değil mi?”
“Anladık bea dayının, burda bülbül büzüğü kadar bi’ şey var, üstünde de arfler, rakamlar var. Levyeye benzemüü pek ama eralde dediğin şey o.”
“Levye değil, klavye." dedim. "Ama bulduğunuz şey doğru. Şimdi size şifreyi söylüyorum. Beni duyuyor musunuz?”
“Duyüüz bea, bu da bizi zannedüü, kulaklarımız aydamüü!”
“Sırayla söylüyorum. Şifrenin ilk hanesi L”
“Tamam, L.”
“4.”
“4.”
“T.”
“T de tamam dayının, daaa ızlı söyleyebilirsin anlüüz seni.”
“Peki. 3.”
“Üj.”
“H.”
“O da tamam.”
“9.”
“9.”
“Kapının ışığı yeşile döndü mü?”
“Yok bea dayının. Pancar gibi kıpkırmızı ala.”
“Nasıl olur? Dediklerimi aynen yaptıysanız açılması lazımdı.”
“Açılmüü işte bea. Sana neye yalan söyleelim?”
“Tekrar deneyelim o zaman baştan.”
Üç kez denememize rağmen yine de kapıyı açamamıştık. Son defa daha denemeye karar verdik ve şifreyi tekrar söyledim.
“Son olarak da H’ye basmanız lazım.”
“Ee, üjtür basüüz E’ye, olmüü bi’ şeycik. Sen yanlış sölüüsün bence.”
“E değil H’ye basmanız lazım.”
“Tamam bea dayının, E’ye basüüz.”
“H!”
“E!”
“Hayır! E değil, H!”
“E değil zaten bea, E’ye basüüz!”
En sonunda kapının küçük camına nefesimle hohlayarak, küçük bir H harfi çizdim.
“İşte buna basmanız lazım.”
“Aaa, tamam be dayının. Sen bize E demüüsün ki, E düüsün. Tamam, açüüz şini kapıyı.”
Şifrenin doğru girildiğine dair sesi duydum. Bir anda derin bir rahatlama hissi uyandı. Kapı nihayet, uzun uğraşlarımız sonunda da olsa, açılmıştı.
“Dayının bu nası şey bea, sen nerden gelüüsün böle!”
“Çok uzaklardan geliyorum. Neyse, burası neresi, ben nereye indim böyle?”
“Trakya’nın göbeene indin bea!”
“Trakya mı?”
“Görüü müsün, beenmedi bizi, akir görüü!”
“Yok, hayır yanlış anladınız!”
“Sen misafir olmaycaktın ki, yapcaktım seni kırmızı sekiz!”
“Kırmızı sekiz?”
“Dur bea adaj, konuşüüsün ampır ampır, adamın aklını alüüsün iyicene.”
“O başlattı be dayının! Em bizi beenmüü, em de yardım istüü!”
“Tamam bea, biz de adamın dediklerini bikerette yapamadık. Gerildi adam aliyle.”
“Talika bile kullanamaycak adam, bunu kullanüü, bi’ de motor emanet etsek, iyfaa urdaaş eder iki dakkada.”
Onlar konuşmaya devam ederken sorunun nereden kaynaklandığını anlamak için kapsülün etrafında küçük bir tur attım. Ne yazık ki, koordinat ayarlayıcımın en önemli parçasının kırılmış olduğunu gördüm. Işık hızına ulaştığım sırada çıkan sesin sırrını da çözmüş bulunuyordum. Tekrardan bana yardımda bulunan Dünyalıların yanına döndüm. Ben kapsülün etrafında tur atarken başlayan sohbetleri hala devam ediyordu. Araya girmesem ikisi akşama kadar böyle konuşmaya devam edebilirdi. Fakat benim bekleyecek pek fazla vaktim yoktu. Kızmaları ihtimalini de göz önüne alarak, sohbetlerini böldüm.
“Affedersiniz ama burada bana yardım edebilecek başka kimse var mı?”
“Bak gene aynısını yapüü! Bizi beenmüü!”
“Dur be adaj, adamın derdi var zate!”
“Bana bak, sen yoksa pırnikçi misin bea dayının!”
“Pırnikçi derken? Sizi anlayamadım?”
“Yani sana diyüüz ki; piizlenip mi çıktın yola?”
“Piizlenmek ne demek?”
“Yok bea aganın, pırnikçi falan değil bu, safi salak!”
“Dur be adaj, boşuna şarlüüsün. Adam zate farımış, üstüne gidüüsün.”
“O da bizi ikidir akir görüü. Üçüncüde vurcam bi’ tane somaana!”
“Beyler, yardım edebilecek birileri var mı anlamında demiştim ben. Sizi neden hakir göreyim?”
“Dur şini bırak adamın somaana vurmayı. Bak adam da düü, neye sizi akir göreyim? Ara emen Akkı’yı, toplasın motor tamir ederke kullandığı takım taklavatı gelsin buraa!”
“Bende iç kontür yok be dayının!”
“Epten ampacı oldun adaj sen. Aykırı gidüüsün bu aralar du bakalım. Al benden ara.”
“Alo, Akkı nabüün bea? Baban nabüü? Ee ep aynı biz de bea. Bak şini du sana ne deycem. Şini bu gündendi tarleleri var ya, kopuşüüsün oraya gelüüsün emen. Adi bakayım! Napcan nedenini bea kapçık ağızlı, gel düüz emen gel!”
Yarım saat kadar sonra Hakkı toprak yolda görünmüştü. Oldukça ilkel görünen bir taşıtın üstünden -ki adına motor dedikleri alet buydu sanırım- elinde koca bir alet çantası ile inip, yanımıza yaklaştı.
“Kim bu erif bea?”
“Napcan Akkı, nikaına mı alcan? Bu zamazingoyu tamir edebilir misin, ondan aber ver sen?”
“Bakmam lazım be aganın. Nası şey bu bööle? İç bizim motorlara benzemüü!”
“Kapsülün koordinat ayarlayıcısının titanyumdan ve kobalttan yapılmış olan…”
“Ne düün sen be agacım! Yerini göster bakayım şu koordat şeysinin”
“Göster adaj göster! Akkı bizim Trakya’nın en iyi motor tamircisidir. Er boku şıp diye tamir eder iki dakkada!”
“Sanmüüm yapabilceni bu teteneğin ama baksın adi! Bak anlamüüsen daaa çok bozma erifin aracını da, başımızı belaya sokmaylım senin yüzünden!”
“Sen epten aykırı gidüüsün bak, ben yapamaycam şeyi bırkalamam. Adi agacım, göster sen şu kırılan yeri. Bu erif ep moral bozar. Bej dakkada allederim ben onu!”
Hakkı, alet çantasını tekrar eline aldı ve koordinat ayarlayıcısının yanına geldik.
“Sen şini bu kardeşine bej dakka, bilemedin yarım saat müsaade edüüsün, sana bunu fabrikadan te yeni çıkmış gibi teslim edüü!”
“Akkı, bu peçka soba kapaa ne arüü be senin çantada!”
“Koy onu yerine bea, günün birinde lazım olur diye taşüüm!”
“Peçka soba kapaanı nerene tıkaycan da taşüün!”
“Bak şini, misafirin yanında bööle ayıp konuşüüsün! Ayıp edüüsün!”
“Gel be adaj, biz şu gündendi tarlelerine doğru yürüyelim. Akkı da işini alletsin raat raat!”
“Şini agacım, bu zamazingo erneydiyse, kırılmış eralde, langır langır sallanüü! Bunu bi güzel sabitleycez yerine. Önce şu gereksiz bir iki parçayı sıpıtalım.”
“Ama onlar koordinat ayar…”
“Değil be agacım gerekli falan, parça kalabalığı ep. Ben şini onu bi güzel sarüüm, bak bu şey er derde devadır.”
“O nedir?”
“Musluk kenarlarına da sarılüü ya ani bea, kendir denüü. Bilmüü müsün?”
“Kusura bakma bilmiyordum. Öğrenmiş oldum.”
“İyffaa, valla yepisyeni oldu. Görüün mü bak, peçka soba kapaa da tam buna göreymiş. Kısmet bugüneymiş be agacım. Sana kullanüüm bak peçkanın kapaanı!”
“Sağol, teşekkür ederim.”
“Sen şini bununla var ya uzaya bile gidersin gözünü kırpmadan. Doğrudan aykırlüüsün, op Mars’a gidüüsün, ordan Ay’a geçüüsün. Yalnız Güneş’e gitme!”
“Neden gitmeyeyim, anlayamadım?”
“Sıcak be agacım, yanarsın. Neyini anlayamüün? Sen bu kafayla bu aracı nasıl aydama becerüün, ben de onu anlayamüüm?”
“Neyse, sonuç olarak tamir oldu değil mi kapsül?”
“Ayıp edüüsün, elimizden uçan da kaçan da kurtulmüü bizim!”
“Akkı naptın bea, bozdun mu daa çok?”
“Ne bozması be susak, gıpgıcır oldu. Erkes sen mi el attıı er işi bok üstün bok etsin!”
“İyffaa gene kızana dikiz! Elal olsun aslanıma! Taküülüz sana bea!”
“Şey, muhabbetinizi bölüyorum ama ben artık izninizi istesem? Malum daha yolum uzun. Sizlere çok teşekkür ederim er şey amaaan her şey için.”
“Ayıp edüüsün bea. Sen şini gidüüsün demek? Yolun tekrar düşerse buralara, mutlaka ziyaret edüüsün bizi bak!”
“Yolum tekrar düşerse emin olun, sizleri ziyaret edeceğim. Günün birinde belki tekrar görüşürüz!”
“Köy çıkışına dikkat edüüsün, ışık ızını bırak, 50’yi bile geçersen jandarmadan yersin cezayı, iç affetmezler! Adi güle güleyin!”
··
61 görüntüleme
TRAKYACA - TÜRKÇE SÖZLÜK
Ampa: Bedava, beleş. Ampacı da bedavacı, beleşçi anlamında.
Ampır: Boş, salak.
Aydamak (Haydamak): 1- Kullanmak. 2- Sürmek. 3-İşitmek.
Aykırlamak: Direkt olarak gitmek, yönelmek.
Bırkalamak: Kurcalamak.
Bikerette: Bir kerede.
Bülbül Büzüğü: Küçük cisimler için kullanılan söz öbeği.
Epten Aykırı Gitmek (Hepten Aykırı Gitmek): Hoşa gitmeyecek davranış sergilemek.
Farımak: Çok yorulmak.
Gündendi (Gündöndü): Ayçiçeği.
Kapçık Ağızlı: Kapçık ayçiçeklerinin V harfi şeklindeki boş kabuklarına verilen isim. Kabuk boş kaldığı zaman hep ağzı açık kaldığı için çok konuşan (geveze) insanlara denir. Trakya argosunda kesilmemiş sünnet derisine de denmektedir.
Kızana Dikiz: Her şeyi bilen, her şeyden haberi olan kimseye övgü anlamında kullanılır.
Kopuşmak: Hızlıca bir yere gitmek.
Langır Langır: Boş boş. Boşta.
Motor: Traktör.
Peçka: Isınma ve yemek yapma amaçlı olarak kullanılan kuzine soba. (Muhtemelen Bulgarca’dan geçme)
Pırnik (Purnik) : Alkollü içki. Pırnikçi de alkollü içki kullanan kimse.
Piiz: İçki içmek.
Safi: Saf, arı.
Sıpıtmak: Uzağa doğru atmak.
Somak: Çene.
Susak: Salak, aptal.
Şarlamak: Gereksiz yere sinirlenmek.
Talika: Tahtadan yapılma at arabası.
Tetenek: Sakar, çekingen, ürkek, korkak, sümsük.
Yaparım Seni Kırmızı Sekiz: Dövmekle tehdit etmek.
Orada yaşamadan bu kadar doğru yazılmaz bence. Çok güzel olmuş. Kaleminize sağlık. Birazda ben ekliyeyim izninizle :) Susak aazlı: Çok konuşan geveze anlamında. Susak: yalak anlamındadır.
İnsan deil beya denir. Çok güzel olan, iyi olan bir şey için tepki verirken. Çok güzel bir kız insan deiill :)
Teşekkür ederim. Doğma büyüme Trakyalı olmanın verdiği avantajlar tabii. :D
1 sonraki yanıtı göster
Çok güldüm bea:) eline sağlık
Teşekkür ederim.
Aylardır üstünde çalıştığım bir hikayeydi.
Dersem yalan olur, 3 gün içinde toplamda 4-5 saatte, Trakya imla kurallarına mümkün olduğunca dikkat ederek, yazdım.
Trakyalı komşum olmasa, yarısını anlamayacaktım. Çok eğlenceli ve başarılıydı. :)
Haha, sözlüğü de yazdım ki anlaşılabilir olsun. :D
4 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.