Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

272 syf.
·
Puan vermedi
Bir duyguda boğulmak için şiire, hayatı anlamak için aforizmalara dalmak gerekiyor. Hayatta her şey insan için. Varlık olarak insanı tanımlamak için insan ve beşer kavramları kullanılır. Beşer olarak duygulara meyilliyiz, en çokta mutluluğa. Herkesin mutluluk tanımı farklı olsa da gidilmek istenen son duraktır. Bir anne için evladının iyi olması, bir hasta için sağlığının iyi olması, bir aşık için sevgiliye kavuşmak, bir asker için düşmanı yenmek, bir öğretmen için başarıyı ulaşmak... diye mutluluğun kavramları uzar gider. Insan olmak kavramı ise şöyle anlatılabilir. Insan "unutan" demek. Unutmak kavuşmanın sağladığı rahatlığın saniyesinde yaşanılan bir şeydir. Bu yüzdendir ki yazılanlar birbirinin tekrarı olsa da anlamlıdır. Hatırlamıyoruz ki aynı olduğunu bilelim. Unutmaya meilli olmak okumaya ve duyguları beslemeye iter. Iste bu noktada bizler hep olmak istediğimiz rotanın, yazılan duraklarına gideriz. Özlemek için Nazım'a Rakı için Can Yücel'e Sevmek için Ahmet Arif'e Sevilmek için Cemal Süreyya'ya Yasamak için Melih Cevdet'e Gökyüzü için Turgut'a Mavi için Edip'e ... sığınır, sığınır da özledim diyemez Nazım okuyorum deriz, yaşamayı hissetmek ne unuttum Melih Cevdet'e uğradım deriz. Düşünmek için Cibran'a uğrarız. Her telden tutar seni Cibran. Hayatı yazmıştır. Olunması gerekeni, olanı ve bekleneni. Çoğunlukla olması istenen yazılır, çünkü kimse bulunduğu yeri, duyguyu, zamanı beğenmez. Kaçmak istersin ya olduğun zamandan, kendinden... duygu için yol belli düşünmek için yol belli. Insan (unutan) dan beklemeye vakit harcama, içindeki duyguya seslenen bu yoldan geçmiş şaire, yazara bir uğra. Keyifli okumalar!
Aforizmalar
AforizmalarHalil Cibran · Tutku Yayınevi · 20132,863 okunma
·
44 görüntüleme
Ali okurunun profil resmi
Cibranin bu eseri şiir tadında olup içinde; acı, çocuklar, ölüm, din, aşk, hukuk, ev, giyim, evlilik, özgürlük gibi konulari işlemiş bir yaşam klavuzu niteligindedir. Ayrıca okuyucuda Nietzsche'nin 'Böyle buyurdu zerdüşt' kitabını okuyor hissi uyandırmaktadır. Aslında bu iki dehada benzer yaşam serüvenine rastlamak mümkündür. Cibranin 'Aforizmalar' kitabında ise beni etkileyen yazısı orjinalinden paylaşayim: "Your children are not your children. They are the sons and daughters of life's longing for itself. They come through you but not from you, and though they are with you, yet they belong not to you. You may give them your love but not your thoughts. Because they have their own thoughts. You may house their bodies but not their souls, for their souls dwell in the house of tomorrow, which you cannot visit, not even in your dreams. You may strive to be like them, but seek not to make them like you. Because life goes not backward nor tarries with yesterday. You are the bows from which your children as living arrows are sent forth. The archer sees the mark upon the path of the infinite, and he bends you with his might that his arrows may go swift and far. Let your bending in the archer's hand be for gladness; for even as he loves the arrow that flies, so he loves also the bow that is stable."
Sevgi okurunun profil resmi
Teşekkür ederim, bilgi için. 🍀
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.