Fazlasıyla ‘gerçeğe yakın’,gerçeküstü on iki hikaye..Methini duyduğum kitabı sonunda okuyabildim,denk geldiğim yorumlardaki gibi beni de derinden etkileyen bir kitap oldu. Birçok konuya değinmesi (doğum sonrası depresyonundan hikikomorilere),bunu yaparken fantastik öğeleri kullanması da farklı kılıyor ‘yangında kaybettiklerimiz’i.Özellikle ilk hikaye ‘pasaklı çocuk’taki gözleyen kadın,birçoğumuzun konuşmak isteyip sustuklarını dile getiriyor. Son hikaye olan,kitaba ismini de veren ‘yangında kaybettiklerimiz’ ise kadına karşı şiddetin yaratabileceği başka bir dünyayı kurguluyor (her ne kadar o cinnet seviyesine yakın olsak da) : Karşı koyabilmek için kendini ateşe atan kadınların dünyasını.Bunu her gün farklı şekilde gerçekleştiren kadınların olduğunun da bilincinde yazar.Şunu ekliyor: “Yakanlar erkekler,ufaklık.Bizi hep yaktılar.Şimdiyse biz kendimizi yakıyoruz.Ama ölmeyeceğiz:Yara izlerimizi göstereceğiz.” Diğer yandan Pablo’nun baba olduktan sonraki dışlanmış hissedişi,’bir gram et yok üzerimizde’ hikayesindeki azalarak yok olma arzusuna da tanık oluyoruz.. Kısaca bu 12 hikaye,12 hayat sunuyor.Geçmişe-bugüne ve yarına dair karanlık hayatlar..

Yangında KaybettiklerimizMariana Enriquez · Domingo Yayınevi · 2017153 okunma

·

208 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan