"Artık konuşmaların ve diğer seslerin de, kaydı yapılarak görüntülere eşlik etmesi mümkündü. Astapov, içten içe, sesli filmlere kuşkuyla yaklaşmıştı.Sessizlik daha güçlü bir araçtı; söylenmeyenleri hayal gücüne bırakıyordu ve bu da perdeye yansıyan görüntülere, olduğundan daha fazla anlam katıyordu. Konuşmalar ise çok belli, çok kesindi . Oyuncuları kişilcştiriyor, normal insan ha-line getiriyordu ; oysa, bazen oyuncuların idealize edilmesi; işçi, köylü, asker, kapitalist ya da baba, ana, çocuk gibi, kişilerin mitik yönlerinin vurgulanması gerekiyordu."
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.