Yorumuma birkaç soruyla başlamak istiyorum.
İyi bir kitapla sıradan bir kitap arasındaki farkı nasıl belirleriz? Sürükleyici olduklarından mı? Yoksa konusunun özgün olmasından mı? Veya bizi birçok bilgisiyle araştırmaya sevk etmesiyle mi? Yoksa arka kapaktaki övgü dolu sözlerle mi?...
Bana sorarsanız iyi kitaplar ilk birçok kişiden eleştirel övgüler alır. Aydınlatıcı, bilgilendirici ve sürükleyici olması gerekir. Konuyu dallandırıp budaklandırmadan, asıl olayın izinden gidip okuyucuyu merakta bırakıp, bıktırmadan okutturmalıdır. Tabii ki bu tarz kitapları okurken genelde bu soruların cevaplarını ararız. Suçlu kim? Suçu işleme sebebi nedir? Suçlunun cinayeti işleme şekli nasıldır? Olayı araştıran dediktif hangi yolu izleyip sonuca varmalıdır?..
Bana göre Andreas Gruber'in yazmış olduğu Ölüm Fermanı iyi bir polisiyenin tüm gerektirdiklerine sahip. Öğlene doğru kitaba başlayıp, hiç ara vermeden sabaha karşı 4'te kitabı bitirdim. Ne ara bunca zaman geçti, ne ara kitabı okuyup bitirdim bilmiyorum ama emin olduğum bir şey var ki; 510 sayfalık bir kitapta merak duygusunu sonuna kadar devam ettirmek her yazarın harcı değil. Hatta ilk sayfalarda yazara olan hayranlığım katlanarak arttı. Her sayfada sanki bir puzze yaparmışcasına ilerliyoruz. Her sorulan sorunun cevabını aldıkça, parçaları yerine yerleştirip her boşluğu dolduruyoruz.
Merak edip yazarı biraz araştırdım. Kitapları çok sevilmiş. Peki dedim, neden bizim ülkede bu ve buna benzer yazarlar o kadar okunmuyor? Neden çok az kişi okuyor veya biliyor? Ve en önemlisi de, dünyada birçok ünlü yazarlar varken, neden ülkemizde Jean-Christophe Grangé ilah muamelesi görüyor?
