"Sen," diye fısıldadım. Müzisyenler o kadar güzel çalıyorlardı ki gözlerimi onlardan alamıyordum; çevre kafelerde yemek yiyenler bile çatal bıçaklarını indirmişlerdi. "Bu müziği hücreme sen yolladın. Neden?"
Rhysand'ın sesi boğuktu. "Çünkü gözlerimin önünde eriyordun ve seni kurtarmanın başka yolu yoktu."