Başlarda fazlasıyla sıkıcı buldum hatta bir ara bırakacaktım ama kendimi zorlayıp 40-50 sayfa ilerleyince olayın içine girdim ve elimden bırakamadım. Değişik bir eser ana karakterden ilk nefret etmiştim ama kitabın sonunda kendimi ona acırken buldum yani hem nefret hem merhamet hem öfke hem üzüntü hepsi bir arada. Kitabı okurken gözümde canlandığı için bazen "off hayır bu ne" diye gözümü kapatıp bir beş dakika beklediğim yerler oldu. Tıpkı 1984 gibi distopik bir roman ve psikolojik yönü ağır basan güzel bir eser. Keşke bu kadar argo kelime kullanılmasaydı dedim hep okurken, fakat yazarın ilgi çekici hayatını ve ne şartlar altında yazdığını düşününce bu kadar şiddet ve argo içerikli olmasına şaşmamak gerek tabii.