Bazen o kısacık mutluluk anı, bir ömür hüküm sürer. Sevgili Dostoyevski, seni ikinci defa okumak bana iyi geldi,arayı açmıştık malum.Bu ne içtenlik, doğallıktır böyle..Bana aşkın, o acı tatlı halini yeniden yaşattın.Tüm tasvirlerin, sözcüklerin öyle akışkan ki..Öyle temiz öyle yalın bir zarafeti var ki okumaya kıyamıyor insan cümlelerini, çünkü her biri en az karakterleri kadar narin ve kırılgan.Bu kırılganlık sizi yanıltmasın çünkü garip bir de direniş var,özellikle ana karakterde. Gerçekten de söylediği gibi 'garip' biri. Melankolik bir havası var genel olarak kitabın, sanki hava sürekli yağmurlu ve kara bulutlar dolanıyor, en azından bende böyle bir etki bıraktı. Yazar, umut verir gibi olmuş hem ana karaktere hem de okuyucuya, 'artık mutlu son' dediğiniz o anda beklenmedik ve aynı zamanda beklendik kişi beliriveriyor karşınızda.Ve balkabağına dönüşmesi yeniden. Aslında hayatın ta kendisi değil de nedir? Kitabın Beyaz Geceler olması da güzel bir detay. Karanlık dünyada yaşayan bir adamın, aydınlığa sebebiyet vereceği bir genç kızla geçirdiği bir kaç gününden ibaret. Gün bile değil saat olarak düşünürsek. Aslında ne kadar sevmeye ve sevilmeye ihtiyacı olan varlıklar olduğumuz gözler önüne serilmiş durumda. Bir çırpıda okuyabileceğiniz bir kitap. (Ah ah gönül ferman dinlemiyor Nastenka değil mi?.. )

Beyaz GecelerFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 201874.7k okunma

·

5 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

L Imperatrice